Modern Dünyanın Krizi / René Guénon (2)

Makine insanlaşmaz ama insan makineleşebilir

“… Endüstri sadece bilimin uygulanması değil onun varoluş sebebi oldu. Bir kez daha normal ilişkilerin ters döndüğünü görüyoruz: Endüstri bilimden meşruiyet alacağına tam tersi, bilim endüstriye muhtaç şimdi. Modern dünya “bilim yapıyorum” zannıyla endüstriyi ve makineleşme ideolojisini geliştirdi. Maddenin kendi arzularına boyun eğmesi için uğraşırlarken tersi oldu: İcad ve imâl ettikleri makinelerin kölesi oldular hatta bizzat kendileri makineleştiler …”  (R. Guénon)

Çünkü makineler de tıpkı hayvanlar gibidir. Maddî sahada, kaba kuvvette, hızda ve ağır yük kaldırmada İnsan’dan üstündürler. Zaten icad edilmelerinin sebebi de budur: Angarya işleri üstlenmek. Ama eğer halklar sırf askerî ve/veya iktisadî üstünlükleri sebebiyle medenî kabul edilirlerse o “medeniyet” yoluna insansız da devam edilir. Zira medeniyet ölçüsü nicelik olan insanlar sayılarla ifade edemediklerini yok sayarlar ve ölçülebileni (parayı, sporu ve silahları) yüceltirler. Sporu taparcasına severler çünkü “skor” vardır. Bir  gol bir goldür. Tartışılmaz, objektif gerçeklerin dışında ne varsa reddederler. Değerleri rekabet, liderlik ve kazanmaktır. Paylaşmayı, merhameti ve hemhâl olmayı bilmezler. Paraya, silaha ve teknolojiye inananların indî / sübjektif olanı; maneviyat ve sanatı hissetmesi beklenemez (Bkz. Derin Lügat: İndî / Sübjektif ):

 “… Ne adamlar var. Bana soruyorlar “sen ne marka makineyle fotoğraf çekersin?” diye. Fotoğraf makineyle mi çekilir? Şimdi en iyi, en gelişmiş daktilo bende olsa en büyük yazar ben mi olurum? Roman daktiloyla mı yazılır? Arkadaş fotoğraf kalple çekilir. Ben Singer dikiş makinesiyle de fotoğraf çekerim. Şunlara bak! Alıyorlar Canon’u, Nikon’u ellerine, yola düşüyorlar. Bir köylü gördün, dur! İki şip şak, tamam. Koyun sürüsü mü gördün? İki şip şak, tamam. Ben bir çobanın resmini çekeceksem onunla oturmalıyım, birlikte yemek yemeliyim, gece çadırında kalmalıyım… Onu tanımalıyım. Fotoğrafını ancak ondan sonra çekebilirim …” (Ara Güler)

Materyalizm… Zehirli bir inanç sistemi!

İnsan’ı kavrayış hatalı olunca onu mutlu etmek iddiasında olan kurumlar, ideolojiler, lider ve kurtarıcılar mutluluk değil tatmin üretirler.(Derin Lügat maddesi: Mutluluk ve Tatmin)  Zira bu materyalist/pozitivist ideolojiler İnsan’ı bir hayvan gibi görmüşlerdir: Fayda ile ilerleyen, tehdit ile duran bir hayvan. Böylesi bir anlayış üzerine bina edilen ekonomi-politik insanları devasa bir makinenin dişli çarkları haline getirir. Dikkat ettiniz mi? Kapitalizmin sefilleri ile komünizmin sefilleri birbirlerine çok benzerler. Çünkü liberalizm, komünizm, faşizm hep bu hatalı insan tasavvuru üzerine inşa edilmiştir. Birini uygulayan devlet diğerini uygulayan devletle savaşabilir ama fikren aynı hata üzere hareket ederler.

Fakat bu hatalı tasavvurun insanlığa dayatılmasını planlı bir komplo gibi düşünmek yanlış olur. (Bkz. Derin Lügat: İnsan / Birey / Kul / Homo Economicus) Fikriyatımızdaki bozulma ağaç kurdu gibi yavaş yavaş ve “içeriden” başladı. Kurtlar bir evin kirişlerini bütünüyle yedikten sonra fark edilmez de ilk sert rüzgârda ev çöker ya; işte böyle bir şey. 300 yıldır çürümekte olan insanlık evi 1900’lerde birden çöküp gitti. Son 150 yılda insan eliyle ölenlerin sayısı geri kalan bütün devirlerin toplamından kat kat fazla. Ama biz içinde yaşadığımız çağı övecek kelime bulamıyoruz: Modern, aydınlık, ileri, çağdaş… Dünya savaşları bitti belki ama petrol savaşları sürüyor. Dahası “özgür” Batı halkları başta bütün insanlık köleleşme yolunda. Ama bu defa altın zincirlerlerle bağlanıyoruz, şikayetçi değiliz sanki. Guénon’un şu satırları insanlığın halini çok güzel özetliyor. Mululuk değil tatmin arayan, yedikçe acıkan, acıktıkça mutsuz olan bir insanlık:

“… Kendimizi bir an için materyalist idealleri olanların yerine koyalım; Modernleşmenin “ilerlemenin” getirdiği her yenilikten haz alanların. Acaba bugün insanlar eskisinden daha mı mutlular? İletişim araçları, hızlı ulaşım ya da benzer ilerlemelerle mutlu oluyor muyuz? Koşturmanın ve karmaşıklığın artması mutluluğumuzu da arttırdı mı?

Bize öyle geliyor ki tam tersi oldu. Dengesizlik gerçek bir mutluluk sağlayamaz. Zaten bir insanın ne kadar çok ihtiyacı olursa o kadar çok mahrumiyet duymaz mı? Bu artan mahrumiyet onu daha da mutsuz edecektir. Modern uygarlık yapay ihtiyaçları daha da arttıracak ve doyurabileceğinden daha fazla ihtiyacı tahrik edecek. Zira bu yola bir kere girdiniz mi durmak çok zor ve belli bir noktada durmak için hiç bir sebep yok.İnsanlar var olmayan bir şeyin eksikliğinden mahrumiyet duyamazlar. Ama şimdi “gerekli” diye gördükleri şeylerin eksikliği onları mutsuz ediyor.

Haz alabilecekleri tek kaynak nicelik ve madde olduğundan onları tatmin edecek olan malları ele geçirmek için her şeyi yapmaya hazırlar. “Para kazanmak lâzım” çünkü parayla her şeyi satın alabilirler. Ne kadar çok olursa iştahları o kadar artıyor. Çünkü zenginleştikçe yeni “ihtiyaçlar” keşfediyorlar ve bu ele geçirme tutkusu yaşamın yegâne maksadı haline geliyor …”

Materyalistler neden faydacı olurlar?

Ancak unutmamak gerekir ki Rönesans’tan sonra Batıya hakim olan fikir akımları bazen özentiyle ama çoğu zaman askerî baskıyla bütün insanlığa da sirayet etti. Bu yüzden “fikriyatımız” diyoruz; bütün suçu batılılara atmak; olan biteni “batının sorunu” diye damgalamak bizi çözümden uzaklaştırır.

Bu noktada sorgulanması gereken çok önemli bir başka nokta ise faydacılık ile materyalizmin birbirine nasıl eklemlendiği. Zira insan felsefî/dinî olarak bir takım tercihler yapabilir. Ama bu tercihlerin günlük hayata, ticarete, siyasete, savaş meydanına yansıması göründüğü kadar otomatik olmayabilir. René Guénon’un kitabı bu tür sorulara cevap verebilmesi açısından da eşsiz bir eser. Tahlildeki bu derinlik kanaatimizce altı çizilmesi gereken bir husus. Müellifin kaleminden bir örnek verecek olursak:

“… Bu faydacılık neredeyse içgüdüsel, zaten materyalizmden ayrı düşünülmesi imkânsız. “Sağ duyu” dedikleri şey doğrultusunda fizikî alemin hudutlarını geçmiyorlar. Benzer şekilde hemen-şimdi-burada fayda sağlamayan işlerle ilgilenmiyorlar. Tek “gerçek” dünya beş duyu ile algılanan dünyadır. Beş duyu dışında bilgi kaynağı da olamaz. Üstelik bu sınırlı bilginin değerli olması için maddî ihtiyaçlara cevap vermesi gerekir […]

 Modern insanlara göre dokunulabilenler dışında bir şeyin var olması imkânsız. Böyle bir ihtimali bazen kabul etseler bile bilinmez olduğunu söylemekle yetinmiyorlar, “bilinmesi imkânsız” ilân ediyorlar ve o konuyla ilgilenme külfetinden kurtuluyorlar. Bazıları bu “öteki dünyayı” anlamak için hayal gücünü kullanıyor. O zaman da maneviyatı fizikî alem gibi tahayyül ediyorlar. Maddî alemde ne varsa maneviyatta izdüşümleri olacağını vehmediyorlar. Zaman ve mekân ve hatta bir tür vücut da buna dahil …” 

 (Devam edecek inş.)

… E-kitap okumak için…

Sen insansın, homo-economicus değilsin!

Avusturyalı romancı Robert Musil’in başyapıtı Niteliksiz Adam, James Joyce‘un Ulysses ve Marcel Proust‘un Geçmiş Zaman Peşinde adlı eserleriyle birlikte 20ci asır Batı edebiyatının temel taşlarından biri. Bu devasa romanın bitmemiş olması ise son derecede manidar. Zira romanın konusunu teşkil eden meseleler bugün de güncelliğini koruyor.  Biz “modernler” teknolojiyle şekillenen modern dünyada giderek kayboluyoruz. İnsan’a has nitelikleri makinelere, bürokrasiye ve piyasaya aktardıkça geriye niteliksiz bir Ben’lik kalıyor. İstatistiksel bir yaratık derekesine düşen İnsan artık sadece kendine verilen rolleri oynayabildiği kadar saygı görüyor: Vatandaş, müşteri, işçi, asker…

Makinelerin dişli çarkları arasında kaybettiğimiz İnsan’ı Niteliksiz Adam’ın sayfalarında arıyoruz; dünya edebiyatının en önemli eserlerinden birinde. Çünkü bilimsel ya da ekonomik düşünce kalıplarına sığmayan, aşkın bir İnsan tasavvuruna ihtiyacımız var. Homo-economicus ya da homo-scientificus değil. Aradığımız, sorumluluk şuuruyla yaşayan hür İnsan.Buradan indirebilirsiniz.

Gözle dinlenen müzik: Tezyin

Batı sanatı her hangi bir konuyu “güzel” anlatır. Bir kadın, batan güneş, tabakta duran meyvalar… İslâm sanatının ise konusu Güzellik’tir. Bunun için tezyin, hat, ebru… hatta İslâm mimarîsi dahi soyuttur, mücerred sanattır.

Derrida, Burckhardt, Florenski ve Panofski’nin isabetle söylediği gibi Batılı sanatçı doğayı taklid ettiği için, merkezi perspektif ve anatomi kurallarının hakim olduğu figüratif eserler ihdas eder. Bu taklitçi eserler ise seyircinin ruhunu değil benliğini, nefsini uyandırır. Zira kâmil sanat tabiatı taklid etmez. Sanat fırça tutan elin, tasavvur eden aklın, resme bakan gözün secdesidir. Tekâmül eden sanatçı (haşa) boyacı değil bir imamdır artık. Her fırça darbesi tekbir gibidir. Zahirde basit motiflerin tekrarıyla oluşan görsel musiki ile seyircilerin ruhu öylesine agâh olur ki kalpler kanatlanıverir. Müslüman sanatçı bu yüzden tezyin, hat, ebru gibi mücerred sanatı tercih eder. Güzel eşyaları değil Güzel’i anlatmak derdindedir. Çünkü ne sanatçının enaniyet iddiası ne de seyircinin BEN’liği makbul değildir. Görünene bakıp Görünmez’i okumaktır murad; O’nun güzelliği ile coşan kalp göğüs kafesinden kurtulup sonsuzluğa kanat açar.

Tezyinî nağmeleri gözlerimizle işitmek için yazıldı bu e-kitap. John locke gibi bir “tabula rasa” yapmak için değil Hz. İbrahim (as) gibi “la ilahe” diyebilmek için. Buradan indirebilirsiniz.

Kaybedenler Klübü: Anti-demokratik bir muhalefetin kısa tarihi

T.C. kurulurken Hitler, Mussolini ve Stalin başrolleri paylaşıyordu. İki dünya savaşının ortalığı kasıp kavurduğu o korkunç yıllarda “bizim” Cumhuriyet gazetesi’nin faşizme ve faşistlere övgüler yağdırması bir rastlantı mıdır? Kemalistlerin ilâhı olan Atatürk’ün emriyle 80.000 Alevî Kürd’ün Dersim’de katledilmesi, Kur’an’ın, ezanın yasaklanması, imamların, alimlerin idam edilmesi, Kürtleri, Hristiyanları ve Yahudileri hedef alan zulümler de yine Atatürk ve onu ilahlaştıranlar tarafından yapılmadı mı?

Bu ağır mirasa sahip bir CHP ve Türk solu şimdilerde “İslâmî” olduğu iddia edilen bir cemaat ile, Fethullah Gülen’in ekibiyle ittifak içinde. Yobaz laiklerin, yasakların kurbanı olduklarını, baskı gördüklerini iddia ediyor bu insanlar. Ama bir yandan da alenen İslâm düşmanlığı yapan her türlü harekete hatta İsrail’e bile destek vermekten çekinmiyorlar. Tuttukları yol İslâm’dan daha çok bir ideolojiye benziyor: Gülenizm. Millî istihbarattan dershanelere, dış politikadan bankalara kadar her konuda dertleri var. Ama Filistin’de, Doğu Türkistan’da, Irak’ta, Suriye’de, Arakan’da zulüm gören Müslümanları dert etmiyorlar. Acayip…

Türk solu, CHP ve Fethullah Bey… Nereden geldiler? Nereye gidiyorlar? Elinizdeki bu kitap meseleyi tarihsel bir perspektifte ele almayı amaçlıyor.Buradan indirebilirsiniz.

Gurbetçi Freud ve “Das Unheimliche”

Modern insanın kalabalıkta duyduğu yalnızlığı sorgulamak için iyi bir fırsat… Sigmund Freud gurbette olma duygusunu, yabancılık, terk edilmişlik hissini anlatan “Das Unheimliche” adlı denemesini 1919’da yayınlamış. İsminden itibaren tefekküre vesile olabilecek bir çalışma. Zira “Unheimliche” alışılmışın dışında, endişe verici bir yabancılık hissini anlatıyor.

Bu hal sadece İnsan’a mahsus: Kaynağında tehdit algısı olmayan, hayvanların bilmediği bir his. Belki huşu / haşyet ile akrabalığı olan bir varoluş endişesi? Gurbete benzer bir yabancılık hissi, sanki davet edilmediğim bir evdeyim, kaçak bir yolcuyum bu dünyada. Freud’un İd (Alt bilinç), Benlik (Ego), Üst Benlik (Süperego) kavramları iç dünyamızdaki çatışmalara ışık tutabilir mi? Dünyada yaşarken İnsan’ın kendisini asla “evinde” hissetmeyişi acaba modern bir hastalık mıdır? Teknolojinin gelişmesiyle baş gösteren bir gerginlik midir? Yoksa bu korku ve tatminsizlik hali insanın doğasına özgü vasıfların habercisi,  buz dağının görünen ucu mudur? Hem Sigmund Freud’u tanıyanların hem de yeni keşfedecek olanların keyifle okuyacağını ümid ediyoruz. Buradan indirebilirsiniz.

Fethullah Gülen’i yi bilirdik

(Son güncelleme: Üçüncü sürüm, 28 Ocak 2014)

Türkçe Olimpiyatlarını ve Türk okullarını sevmiştik. Gözü yaşlı vaizin Amerika’da yaşamasına alışmıştık. 1980 öncesinde komünizme karşı CIA ile işbirliği yapmasına “taktik” demiştik. Fethullah Gülen aleyhine açılan davalardan birinin iddianamesinde“pozitivist felsefeye karşı olmak” ile suçlanıyordu. Biz de karşıydık pozitivizme. “Aferin” dedik, “bizdensin”.

Bugün gerçek şu ki Fethullah Bey’in ekibi manşetle, kasetle hükümet devirmeye çalışan, yalan haberle Türkiye’yi ve Müslümanları sürekli zora sokan çirkin insanların tahakkümü altında. Bizim sevdiğimiz, güvendiğimiz “küçük eller” ise koyun sürüsü gibi suskun. Medyada, devlet kurumlarında, emniyet ve adaletin içinde çeteleşme, ergenekonlaşma var. Gülen cemaati dünya ile uğraşmaktan ahirete vakit ayıramıyor. Gülen cemaati bir cemaatten başka herşeye benziyor.

Kitabın ilk yarısında Fethullah Bey’i ve ekibini öven, yapılan iyi işleri savunan, destekleyen makaleler bulacaksınız. Bugün yaşadıklarımızla birlikte değerlendirince can acıtan bir soru kendini dayatıyor bize: Fethullah Gülen ve kurmayları bizi baştan beri kandırdı mı? Yoksa “küçük eller” dediğimiz masum insanların  güzel teşkilâtı sonradan mı kokuştu? Kitabı buradan indirebilirsiniz.

Soyut Sanat Müslümanın Yitik Malıdır

Afganistan’daki bir medreseyi, Bosna’daki bir camiyi, Hindistan’daki Taj Mahal’i görsel olarak islâmî yapan nedir hiç düşündünüz mü? Anadolu kilimlerini, İran halılarını, Fas’taki gümüş takıları, Endülüs’teki sarayları birleştiren ortak unsur nedir? Müslüman olmayan bir insan bile kolaylıkla“bunlar İslâm sanatıdır” diyebilir. Sanat tarihi konusunda hiç bir bilgisi olmayanlar için de şüpheye yer yoktur. Şüpheye yer yoktur da… bu ne acayip bir bilmecedir! Endonezya’dan Fas’a, Kazakistan’dan Nijerya’ya uzanan milyonlarca kilometrekarelik alanda yaşayan, belki 30 belki 40 farklı lisan konuşan Müslüman sanatkârlar nasıl olmuş da böylesi muazzam bir görsel bütünlüğe sadık kalabilmiştir?

Bakan gözleri pasifleştiren tasvirci sanatın aksine İslâm sanatı okunan bir sanattır. Yani görünmeyeni anlatmak için çizer görüneni. Doğayı taklid etmek değildir maksat. İnsanların aklını uyandırması, kalplerine hitab etmesi sebebiyle İslâm sanatının soyut bir sanat olduğu da aşikârdır. Ama Avrupa kökenli soyut sanattan ayrıdır İslâm sanatı. Meselâ Picasso, Kandinsky, Klee, Rothko gibi ressamlar gibi sembolizme itibar edilmemiştir. 284 sayfalık kitabımıza çok sayıda İslâm sanatı örneği ekledik. Bakmak için değil elbette, görünen sayesinde görünmeyeni akledebilmek, yani İslâm sanatını “okumak” için. Buradan indirebilirsiniz.

İslâm’da Mimar ve Şehir

Cumhuriyet’in ilânından beri yaşadığımız şehirler hızla tektipleşiyor. Betondan yapılmış kareler ve dikdörtgenler kapladı ufkumuzu. Trabzon, Aydın, Malatya… Anadolu’nun her yeri birbirine benzedi. Fakat Türkiye’ye has bir sorun değil bu. Batının “alternatifsiz” demokrasisi ve serbest piyasası mimarları da tektipleştirdi. Farklı düşünemeyen, yerel özellikleri eserlerine yansıtmayan mimarlar kutu gibi binalar dikiyor. Moskova, Tokyo, Paris, Hong Kong da tektipleşiyor ve çirkinleşiyor.

Çare? Binalara değil de mimara, yani insana odaklanmak olabilir; yani eşyayı ve sureti değil İnsan’ı ve sîreti merkeze almak. Zira bu bir norm ya da ekol meselesi değil: İslâmiyet’in ilk asırlarında bir şehir övüleceği vakit binalar değil yetiştirdiği kıymetli insanlar anılırmış. Biz de güzel binalarda ve güzel şehirlerde hayat sürmek için önce güzel mimarlar yetiştirerek başlayabiliriz işe. İnsan gibi yaşamak için mimarî çirkinliklerden ve bunaltıcı tektipleşmeden kurtulabiliriz. Bu ancak Güzel Ahlâk ile Güzel Mimarî arasındaki bağı yeniden tesis etmekle olabilir. Çare Mimar Sinan gibi cami yapmak değil Mimar Sinan gibi insan yetiştirmek. Kitabımızın maksadı ise teşhis ve tedaviye hizmet etmekten ibaret. Buradan indirebilirsiniz.

Kitap Tanıtan Kitap 1

Kitap okumak… Jean Paul Sartre, Nazan Bekiroğlu, Toshihiko Izutsu, Henri Bergson, Mustafa Kutlu, Dostoyevski, Elif Şafak, Clausewitz, Sadık Yalsızuçanlar, Alber Camus ile sohbet etmek…Suyun resmine bakmakla yetinmeyen, su içmek isteyenler için var kitaplar. Mesnevî var, El-Munkızü Min-ad-dalâl, Kitab Keşf al Mânâ, Er-Risâletü’t-tevhîd var. Elinizdeki bu kitap Derin Düşünce yazarlarının seçtiği kitapların tanıtımlarını içeriyor. Bizdeki yansımalarını, eserlerin ve yazarların bıraktığı izleri. Farklı konularda 44 kitap, 170 sayfa. Zaman’a ayıracak vakti olanlar için… Buradan indirebilirsiniz. 

Kitap Tanıtan Kitap 2

Kitap tanıtan Kitapların birincisi kadar sevildi, o kadar çok ilgi gördü ki ikincisini yayınlamak için sabırsızlanıyorduk. Yeniden 44 kitap tanıtımıyla geliyoruz karşınıza: Dostoyevski, Sezai Karakoç, Yıldız Ramazanoğlu, Jean Paul Sartre, Amin Maalouf, Taha Akyol, Hasan Cemal, Ali Şeriati, William C. Chittick, Alain Touraine, Muhyiddin İbn Arabi Hazretleri… Farklı asırlar, farklı coğrafyalar, farklı konularla dergi tadında bir kitap… Ortak olan tek şey İnsan belki de? İnsan’ın iç dünyasındaki saklı hazineleri paylaşma muradı…Buradan indirebilirsiniz.  

Kitap tanıtan kitap 3

İnsanları birleştiren, engelleri ortadan kaldıran bir eylem yazmak… ve tabi okumak. Heinrich Böll, Sadık Yalsızuçanlar, Jean-Paul Sartre, Leyla İpekçi, Samuel Beckett, Peyami Safa, Immanuel Wallerstein, Marilyn Monroe veya Baudelaire… Farklı ülkelerde yaşamış, farklı kaygılarla yazmış olsalar da bütün yazarlar bir iz bırakmak, günü gelince başka insanlarca okunmak isterler. Evet… Yazmak vermektir. Kitap tanıtan kitaplarımızın üçüncüsünü ilginize sunuyoruz. Buradan indirebilirsiniz.

Kitap tanıtan kitap 4

Alışılagelmiş kitap sunumlarından farklı bir çalışma bu. Neden? Öncelikle kitap tanıtan kitap serisinde tanıtımı yazanlar da tıpkı tanıtılan sanatçı ve filozoflar gibi birer yazar. Bir çoğu profesyonel ve yarı-profesyonel olarak yazı hayatlarını sürdürmekteler. Ek olarak… katkıda bulunan yazarlar eserin güzelliği kadar kendi iç güzelliklerini, kişisel tecrübelerini, eserle ve yazarla tanışma serüvenlerini de ortaya koyuyorlar. Bu bakımdan kitap tanıtan kitapAktaş, Kafka, Ramazanoğlu veya Kazancakis ile olduğu kadar Başarslan, Gürkan, Becer ve Özdemir ile de tanışmanın veya mevcut dostluğu ilerletmenin güzel bir yolu. Bu 4cü kitapta Yine « ağır » konuklarımız var : Franz Kafka, Cihan Aktaş, Michel Houellebecq, Yıldız Ramazanoğlu, Nikos Kazancakis, Ali Şeriati, Jacques Derrida, Selim İleri, André Gide. 20 farklı kitap, Rusya, Fransa, İran, Almanya ve Türkiye’den 20 yazar. 98 sayfalık bu kitabı, kitap tanıtan kitapların dördüncüsün ilginize sunuyoruz. Buradan indirebilirsiniz.

Kitap tanıtan kitap 5

İmkânsız bir buluşma düşleyin: Nietzsche, Montaigne, Chomsky ile Fârâbî ve Muhyiddin İbn Arabî Hazretleri bir arada. Ama yalnız değiller, hemen yanı başlarına John Berger, Cahit Zarifoğlu, André Gorz , Oğuz Atay, İsmet Özel, Amin Maalouf, Gilbert Achcar, Nevzat Tarhan, Randy Pausch ve daha bir çok aşina olduğumuz yazar, şair, düşünür gelip oturmuş. Bu imkânsız buluşmayı Derin Düşünce sitesinin yazarlarına borçluyuz. Sadık dostlarımız Alper Gürkan, Mustafacan Özdemir, Mehmet Alaca, Mehmet Salih Demir ve en az “eskiler” kadar çalışıp didinen genç yetenekler: Essenza, Esma Serra İlhan, Gülsüm Kavuncu Eryilmaz, Abdülkadir Hacıaraboğlu, Azat Özgür. Kitap tanıtan kitapların beşincisini ilginize sunuyoruz, kitapların dünyasına açılan 23 pencereden bakmak için. Buradan indirebilirsiniz.