Çığlık »
By Ferhat Kentel on Haz 19, 2010 in Devlet Terörü, PKK, Türk Silahlı Kuvvetleri, Ulus-Devlet, vicdan | 1 Comment
Nasıl bir kutuplaşma, nasıl bir kendi içine, haklılığına kapanma bu… Savaşarak kazanmaktan başka bir çözüm üretemeyen ikiz ruh halleri…
Ancak ne olmasını bekliyorduk ki?
Darbe üzerine darbe; travma üzerine travma yaşayan bu memleketin insanlarının bugünlere gelmesi hiç mi beklenmeyen bir sonuçtu?
“Her Türk asker doğar”, “Varlığım Türk varlığına armağan olsun” diye diye, Türk’üyle, Kürt’üyle hakkaniyet isteyen herkes askerleşti ve kendini feda eder oldu. Sivil otoritenin asker karşısında ezikliği, bugün Kürt sivil siyasetçiler için de geçerli; onların da en kutsal bildikleri otorite, “askerî otorite” oldu. Bugün birçok Kürt çocuğu televizyon dizilerindeki kahramanlara değil; “gerillalara” özeniyorlar.
Ne olmasını bekliyorduk ki? Daha 20 sene önce Saddam’ın kimyasal silahlarından kaçıp, Türkiye sınırlarına yığılan Kürtlere -“Kürt” dememek için- “Peşmerge” deme garabetinin sergilendiği bu memlekette, yerlerinden yurtlarından edilen, çocukluklarını yaşamak için etraflarında gördükleri şiddeti oyunlaştırmaktan Read the rest