Dikkat! Bu başörtüsü yazısı değildir. Bu kadın yazısıdır.

Polianna’yı hepimiz biliriz, o içinde bulunduğu her kötü durumdan mutlaka mutlu olacak anlamlar çıkartan bir karakterdir. Genel olarak; bardağın dolu kısmını gör, mutlu olmak için mutlaka bir sebep vardır gibi bir anlatıma yöneliktir onun kıssadan hissesi. Bu öğreti kısmen doğru olsa dahi bu durum abartılmaya başlanırsa, otomatiğe bağlanırsa patolojik bir hal alabilir. Mesela her koşulda mevcut şartlar içerisinde kalmayı ön görür, seçenek dışı düşünemez, savaşma gücü yok olur, hep aynı noktada mutsuzken kendini mutlu zanneder Read the rest

Ermeni kimliği var oldukça 1923 model Türk kimliği bozuk bir makine gibi gıcırdamaya devam edecek. Neden mi? Çünkü Anavatan Anadolu’nun en son doğan, enküçük oğluyuz biz Türkler. Karşısında komplekse kapıldığımız büyük ağabeylerimiz var. Bunun için bu kadar hırçınız Türk olmayana karşı. İçin için biliyoruz ki çekik gözlü atalarımız geldiğinde boş değildi bu topraklar, insan doluydu, halk doluydu ANA-dolu. Rumlar, Araplar, Lazlar, Kürtler… ve Ermeniler.

Bizim gibi hatta bizden daha fazla Anadolu insanı onlar… Orta Asya’dan geldiğimizde onları ANA-dolu’muzun kucağında bulduk.

Neden bize bu kadar benziyorlar? Pastırması, sucuğu, yaprak dolması, müziğiyle, gelenekleri, ailelerine bağlı oluşlarıyla bir de Türk’ten daha fazla Türk mü olacaklar? Yoksa bu mu bizi sinir eden? Üstün Türk Irkı’nın(!) hasletlerini bünyesinde barındıran ama Müslüman olmayan bir halk bizim ulusal efsanelerimizi temelinden çürütüyor galiba…

Irkçı ulus-devletin memurları utanmadan Ermenilere “misafirperverlik” yapmaktan bahsediyor hâlâ. Artık Anadolu insanının %100 safkan Türk olmadığını, tersine bütün bu etnik unsurların karışımı ve mirasçısı olduğunu idrak etme vakti gelmedi mi? Artık TEK BİR “BİZ” olduğunu, atalarımızın bir kısmının Kürt, diğer bir kısmının Rum, Gürcü, Arap, hatta ve hatta Ermeni olduğunu idrak etmemiz gerekmiyor mu? Buradan indirin.

Dino Buzzati, Tatar Çölü[1] (ll deserto dei Tartari)

Tatar Çölü İtalyan yazar Dino Buzzati’nin(1906-1972) üçüncü romanı.  1940’ta yazdığı bu roman “Le Desert des Tartares” adıyla Fransa’da yayımlandıktan sonra dünya çapında ünlü olmuş ve yirmi dile çevrilmiş bir “sorgulama” romanıdır.

Konusu Giovanni Drago adlı bir teğmenin ilk atandığı Bastiani Kalesi’ne gidişi, burada kalmak istemese bile zamanla alışkanlıkların rahatlığının etkisi ve Tatar Çölü’nün cazibesiyle bu kalede yıllarca kalmasıdır.

Drago Harp Akademisinden mezun olup da Bastiani Kalesi’ne atanmadan önce gerçek hayata başlayacağı anı beklerken, her yatılı okul öğrencisi gibi etüt akşamlarında sokaktan geçen insanların mutlu ve özgür olduklarına Read the rest

Bir süre önce bir dergide yer alan taş atmak bir tek Filistin’de güzeldir şeklinde bir cümle üzerine Derin Düşünce’ ye Taş Atmak Bir Tek Filistin’de mi Güzeldir? başlığı altında bir yazı yazmıştım. Yazıda temel olarak iki büyük mağduriyet arasında böyle bir kıyas yapmanın ve hiyerarşi kurmanın hem hakkaniyet olarak yanlış hem de Türkiye’de yaşayan ve bir çok badireler atlatmış, belki gitgide psikolojik olarak Türk halkından  kopmaya doğru giden Kürt halkının Read the rest

Değerli Özgürlük Dostları,

3H Hareketi olarak bu haftasonunu siyasi tabuları tartışmaya açmaya ayırdık.
Bu kapsamda 7 Mayıs Cuma ve 8 Mayıs Cumartesi günü birbirinden bağımsız 3 farklı konuyu düzenlediğimiz seminerler çerçevesinde konuşacağız.
 
Program:

7 Mayıs Cuma Read the rest

Dante ve büyük eseri için, yüzyıllar boyunca sayısız kitap ve makale yazılmış, ancak içlerinden biri, yarattığı şaşkınlık ve hatta öfke dalgasıyla, hepsini geride bırakmıştır: Miguel Asin Palacios’un La Escatologia Musulmana en la Divina Comedia’sı ya da Türkçe çevirisinin başlığıyla: Dante ve İslam.
Yalnızca İtalyan edebiyatının değil, bütün bir Batı edebiyatının da başyapıtlarından biri olan İlahi Komedyaile, Mirac kıssası ve İbn Arabi’nin eserleri arasındaki çarpıcı benzerlik, Palaicos’a göre Dante’nin İslam kaynaklarından esinlendiği ve beslendiği anlamına geliyordu.
Bu cüretkâr tez, Batı dünyasında ve özellikle Dante araştırmacıları arasında büyük bir sarsıntıya yol açtı ve çürütülmesi için sayısız çalışma yapıldı; ancak tartışmalar asla son bulmadı. Karşılaştırmalı edebiyat çalışmalarının Read the rest

• – Bütün bu yediklerimiz kaka !
• – Evlâdım, öyle şey söylenir mi ? Hem sofradayız.
• – Hepsi kaka. İçtiğimiz su da çiş!
• – Güzel kızım, ALLAH’ın nimetleri bunlar, hamd ediyoruz. Hem bak annen ne güzel pişirmiş, uğraşmış.
• – Evet ama sonunda …
• – Tamam da sen nasıl büyüyorsun? Vücudun gerekli olanı alıyor, gereksizi atıyor. Yoksa boyun hep aynı kalırdı.

O zamanlar sanırım 4 yaşında olan ufak kızımla “terleten” mülakatlarımızdan birini daha yapıyorduk. Bütün söylediklerimize rağmen “evet ama sonra? Ya sonra? En sonunda?” deyip konuyu aynı yere getiriyordu. Israr etmedik.

Kalplerin Keşfi’nde Hz Gazâlî’nin aktardığı bir başka mülakatı okuyunca kızımın haklı olduğunu düşünmeye başladım:

“Ebu Hüreyre Hz. Peygamber’in şöyle dediğini rivayet etmektedir: ‘Ey Ebu Hureyre! Sana dünyanın tamamını, içindekilerle beraber göstereyim mi?’ Ben ‘Evet ey Allah’ın Rasûlü!’ dedim. Bunun üzerine elimden tuttu ve beni Medine’nin Read the rest

“Din ve bilim çatışır dahası din ve bilim birbirinin sahasına girmemesi gereken iki ayrı disiplinlerdir ve hatta din bilimin önünde engeldir…” gibi pozitivizmi yüksek dozajlı eleştirileri duyar gibiyim. Oysa mesele hiç de öyle değil. Neden mi? Son iki üç asırdır, pazardan domates satın alır gibi fikir ve düşünce ithal eden Müslüman dünyasının aydını, yukarıdaki argümanları da Batıdan almıştır da ondan.

Daha önceki yazılarımızda da belirttiğimiz üzere, Ortaçağda kilisenin menfaatlerini elden kaçırmamak için ilmin gelişmesine engel olması, ilim adamlarını aforoz etmesi, yakması, hapsetmesi, kilise ile bilim arasında bir çatışma olduğu fikrini doğurmuştur. Söz konusu anlayış, tabiatı ve tabiatın bilgisini Allah’tan alıkoyan bir perde gibi görmüş ve bu katı tutum, Reform hareketlerini de beraberinde getirmişti Read the rest

Okumak için ilânın üzerine tıklayın 

http://bufk.boun.edu.tr/