Alman Cumhurbaşkanı Türkiye’den çok korkmuş Elhamdülillah
By my on Nis 29, 2014 in Almanya, Demokrasi
Joachim Gauck! Do Your Worst. We’ll Do Our Best!
2008 krizinde Alman bankaları çok riskli hatta “delilik” denebilecek emlâk projelerine milyarlar yatırdılar. Zira bu para bankaların veya ortakların değildi. Sokaktaki Almanın tasarrufu, özel emeklilik sigortasıydı. “Deli” projelerin yapıldığı ülkeler ise Yunanistan, İtalya ve İspanya. Kriz patlak verince bankalar Yunanlıları, İtalyan ve İspanyolları suçladılar. Bir yandan da AB hükümetlerine ve AB merkez bankasına baskı yaptılar: “Biz batarsak bütün sistem çöker”. AB hükümetlerindeki finans ve ekonomi bakanları, hazine müsteşarları da kriz çıkartan bankalardan “mezun” olduğu için gereken yapıldı ve tıpkı ABD bankaları gibi hortumcu Avrupa bankaları da yüz milyarlarca avro harcanarak kurtarıldı.
Bu kurtarma operasyonları için kamu harcamaları kısıldı: Okul, hastahane, sakat ve yetimlere yardım gibi bütçeler sıfırlandı. Yetmedi. Almanya’da bir çok sosyal güvenlik mekanizması tamamen yok edildi: Asgarî ücret, işsizlik sigortası… O da yetmedi. Mario Draghi “ekonomiyi canlandırmak için” emisyon hacmini dolaylı yollardan arttırdı. Özetle fakirleri daha fakir, zenginleri daha zengin yapmak için her şey yapıldı.
Liberal ekonomistlerin, bankacıların ve büyük şirketlerin ayakta alkışladığı Almanya’da orta sınıf hızla eriyor. Parasızlıktan diş doktoruna gidemeyen hatta çocuğunu okula gönderemeyen insanlar artıyor. Özetle gerek ABD gerekse Avrupa’da sermaye halk iradesinin üzerine çıktı. Bu süreci detaylı olarak anlattığımız e-kitapları hatırlatmakta fayda var:
Gelelim Alman cumhurbaşkanının korkularına. ODTÜ’de ifade özgürlüğü, polis şiddeti vb konulardaki endişelerini dile getirmiş. Zannediyorum ODTÜ’de bile bunları yutacak kadar “iyi niyetli” insan bulmak zordur. Zira Almanya cumhurbaşkanı:
Kendi ülkesindeki yüz milyarlık vurgunlara ses çıkarmıyor,
Almanların alın terini çalan bankaların hukuk ve demokrasi üstünde tutulmasına itiraz etmiyor,
Türkleri, İtalyan, Yunan, Arap ve Romanları hedef alan ırkçı cinayetlere kayıtsız kalıyor,
Mısır’da, Filistin’de, Suriye’de yapılan zulümlere göz yumuyor.
Kısaca Joachim Gauck korkularının sebebini söylerken samimi değil. Ama birşeylerden korkuyor olabilir yine de. Neden?
Zannediyorum IMF’ye borcunu ödemiş bir Türkiye’den korkuyor. Zira borç silahını kullanarak iç işlerimize karışmak artık imkânsız. PKK meselesini çözmüş bir Türkiye’den de korkuyor olabilir. Çünkü diplomaside eli güçleniyor Türkiye’nin. Kürtlerle ve Araplarla barışık bir Türkiye ise Ortadoğu’nun sömürülmesini zorlaştırıyor. Üstelik teröre harcanan milyarlar artık eğitime, araştırmaya, altyapıya harcanıyor.
Hepsi bu mu? Değil. Nükleer santraller kuran bir Türkiye de Almanya açısından korkutucu. Senede 50-60 milyar dolarımız enerji ithalatına gidiyor şu an. Ama 5-6 sene sonra bu değişecek. Bu paranın tasarruf edilmesi belki Türkiye’de altın madeni bulmaktan bile daha kazançlı olacak.
Bütün bunlar gerçekleşirken Türkiye’nin yüksek teknoloji ithalatına verdiği para azalıyor. Ama daha önemlisi Türkiye artık savunma, uydu haberleşmesi gibi sahalarda Almanya’nın rakibi olmaya başladı.
Aslında Almanya açısından korkulacak şeylerin listesi uzun. 3cü hava limanı, Marmaray, Kanal İstanbul, 3cü köprü gibi dev projeler Türkiye’deki yerli ve yabancı firmaların verimlerini de arttıracak. Bu ise Atlantik sermayesini daha kolay çekebilmemiz demek. Kim bilir? Belki de Brezilya’da, Venezuella’da, Hindistan’da ve Ukrayna’da çıkartılan karışıklıkların Alman fobileriyle alakası vardır.
Eh, ne diyelim? Joachim Gauck! Do Your Worst. We’ll Do Our Best! Elhamdülillah…
… E-kitap okumak için…
Hükümeti devirmek isteyen birileri mi var?
4 Türk bankası çalışanlarını sömürmek, tüketiciyi kandırmak ve haksız rekabetten dolayı çok ağır cezalar yediler. Hemen ardından Türkiye tarihin en büyük anti-kapitalist ayaklanmasını yaşadık. Göstericiler “Sosyalist Türkiye” ve “yaşasın devrim” sloganları atarak orak-çekiçli pankartlar, Deniz Gezmiş posterleri taşıdılar. Tuhaf olan ise bazı bankaların ve holdinglerin bu ayaklanmaya destek olmasıydı. Anti-kapitalist göstericiler 20 gün boyunca İstanbul’un en lüks otellerinden birinde bedava kaldılar. Tuhaflıklar bununla da bitmedi. CNN, BBC, Reuters ve daha bir çok medya kuruluşu bir kaç sene önce, üstelik yabancı ülkelerde çekilmiş yaralı ve ölülerin fotoğraflarını “Türkiye” diyerek servis etti. Tayyip Erdoğan’a destek için toplanan AKP’lilerin fotoğrafı CNN tarafından kazayla(?) “Ayaklanmış Protestocular” olarak yayınlandı.
Dünyada da tuhaf şeyler oldu:
- Türkiye ile neredeyse aynı anda Brezilya’da bir halk(?) ayaklanması başladı.
- Georges Soros’a ait ekonomi gazeteleri Çin ekonomisi hakkında aşırı kötümser haberler yaydılar.
“Kazalar” bu kadar çoğalınca insanlar ister istemez bazı şeyleri sorguluyor:
- Türk bankaları neden sermaye düşmanı, anti-kapitalist bir ayaklanmaya destek oldu?
- Acaba 2008 krizinden sonra kan kaybeden ABD ve Avrupa kaçan sermayeyi geri çekmeye mi çalışıyor?
- Brezilya, Çin ve Türkiye Avrupa ve ABD’deki yatırımları çekmenin cezasını mı ödüyor?
Elinizdeki kitap bu sorulara ve darbe iddialarına cevap arıyor. Buradan indirebilirsiniz.
Genel seçimler yaklaşırken başladı Taksim Gezi Parkı olayları. İnsanlar öldü, yaralananlar, tutuklananlar oldu. Taksim’deki sanat galerileri bile yağmalandı. Maddî zarar büyük: Yakılan otobüsler, özel araçlar, iş yerleri. Ancak hâlâ isyancıların ne istediğini bilmiyoruz. Taksim Dayanışma Grubu’ndan çelişkili açıklamalar geliyor. Polisi ya da göstericileri suçlamadan önce şunu bilmek gerekiyor: “Çapulcular” ne istiyor? Daha fazla demokrasi? Sosyalizm? Devrim? Darbe? Elinizdeki e-kitap bu sorulara cevap arıyor. Buradan indirebilirsiniz.
Gurbetçi Freud ve “Das Unheimliche”
Modern insanın kalabalıkta duyduğu yalnızlığı sorgulamak için iyi bir fırsat… Sigmund Freud gurbette olma duygusunu, yabancılık, terk edilmiş hissini anlatan “Das Unheimliche” adlı denemesini 1919’da yayınlamış. İsminden itibaren tefekküre vesile olabilecek bir çalışma. Zira “Unheimliche” alışılmışın dışında, endişe verici bir yabancılık hissini anlatıyor.
Bu hal sadece İnsan’a mahsus: Kaynağında tehdit algısı olmayan, hayvanların bilmediği bir his. Belki huşu / haşyet ile akrabalığı olan bir varoluş endişesi? Gurbete benzer bir yabancılık hissi, sanki davet edilmediğim bir evdeyim, kaçak bir yolcuyum bu dünyada. Freud’un İd (Alt bilinç), Benlik (Ego), Üst Benlik (Süperego) kavramları iç dünyamızdaki çatışmalara ışık tutabilir mi? Dünyada yaşarken İnsan’ın kendisini asla “evinde” hissetmeyişi acaba modern bir hastalık mıdır? Teknolojinin gelişmesiyle baş gösteren bir gerginlik midir? Yoksa bu korku ve tatminsizlik hali insanın doğasına özgü vasıfların habercisi, buz dağının görünen ucu mudur? Hem Sigmund Freud’u tanıyanların hem de yeni keşfedecek olanların keyifle okuyacağını ümid ediyoruz. Buradan indirebilirsiniz.
(Son güncelleme: Üçüncü sürüm, 28 Ocak 2014)
Türkçe Olimpiyatlarını ve Türk okullarını sevmiştik. Gözü yaşlı vaizin Amerika’da yaşamasına alışmıştık. 1980 öncesinde komünizme karşı CIA ile işbirliği yapmasına “taktik” demiştik. Fethullah Gülen aleyhine açılan davalardan birinin iddianamesinde“pozitivist felsefeye karşı olmak” ile suçlanıyordu. Biz de karşıydık pozitivizme. “Aferin” dedik, “bizdensin”.
Bugün gerçek şu ki Fethullah Bey’in ekibi manşetle, kasetle hükümet devirmeye çalışan, yalan haberle Türkiye’yi ve Müslümanları sürekli zora sokan çirkin insanların tahakkümü altında. Bizim sevdiğimiz, güvendiğimiz “küçük eller” ise koyun sürüsü gibi suskun. Medyada, devlet kurumlarında, emniyet ve adaletin içinde çeteleşme, ergenekonlaşma var. Gülen cemaati dünya ile uğraşmaktan ahirete vakit ayıramıyor. Gülen cemaati bir cemaatten başka herşeye benziyor.
Kitabın ilk yarısında Fethullah Bey’i ve ekibini öven, yapılan iyi işleri savunan, destekleyen makaleler bulacaksınız. Bugün yaşadıklarımızla birlikte değerlendirince can acıtan bir soru kendini dayatıyor bize: Fethullah Gülen ve kurmayları bizi baştan beri kandırdı mı? Yoksa “küçük eller” dediğimiz masum insanların güzel teşkilâtı sonradan mı kokuştu? Kitabı buradan indirebilirsiniz.
Soyut Sanat Müslümanın Yitik Malıdır
Afganistan’daki bir medreseyi, Bosna’daki bir camiyi, Hindistan’daki Taj Mahal’i görsel olarak islâmî yapan nedir hiç düşündünüz mü? Anadolu kilimlerini, İran halılarını, Fas’taki gümüş takıları, Endülüs’teki sarayları birleştiren ortak unsur nedir? Müslüman olmayan bir insan bile kolaylıkla“bunlar İslâm sanatıdır” diyebilir. Sanat tarihi konusunda hiç bir bilgisi olmayanlar için de şüpheye yer yoktur. Şüpheye yer yoktur da… bu ne acayip bir bilmecedir! Endonezya’dan Fas’a, Kazakistan’dan Nijerya’ya uzanan milyonlarca kilometrekarelik alanda yaşayan, belki 30 belki 40 farklı lisan konuşan Müslüman sanatkârlar nasıl olmuş da böylesi muazzam bir görsel bütünlüğe sadık kalabilmiştir?
Bakan gözleri pasifleştiren tasvirci sanatın aksine İslâm sanatı okunan bir sanattır. Yani görünmeyeni anlatmak için çizer görüneni. Doğayı taklid etmek değildir maksat. İnsanların aklını uyandırması, kalplerine hitab etmesi sebebiyle İslâm sanatının soyut bir sanat olduğu da aşikârdır. Ama Avrupa kökenli soyut sanattan ayrıdır İslâm sanatı. Meselâ Picasso, Kandinsky, Klee, Rothko gibi ressamlar gibi sembolizme itibar edilmemiştir. 284 sayfalık kitabımıza çok sayıda İslâm sanatı örneği ekledik. Bakmak için değil elbette, görünen sayesinde görünmeyeni akledebilmek, yani İslâm sanatını “okumak” için. Buradan indirebilirsiniz.
Cumhuriyet’in ilânından beri yaşadığımız şehirler hızla tektipleşiyor. Betondan yapılmış kareler ve dikdörtgenler kapladı ufkumuzu. Trabzon, Aydın, Malatya… Anadolu’nun her yeri birbirine benzedi. Fakat Türkiye’ye has bir sorun değil bu. Batının “alternatifsiz” 
demokrasisi ve serbest piyasası mimarları da tektipleştirdi. Farklı düşünemeyen, yerel özellikleri eserlerine yansıtmayan mimarlar kutu gibi binalar dikiyor. Moskova, Tokyo, Paris, Hong Kong da tektipleşiyor ve çirkinleşiyor.
Çare? Binalara değil de mimara, yani insana odaklanmak olabilir; yani eşyayı ve sureti değil İnsan’ı ve sîreti merkeze almak. Zira bu bir norm ya da ekol meselesi değil: İslâmiyet’in ilk asırlarında bir şehir övüleceği vakit binalar değil yetiştirdiği kıymetli insanlar anılırmış. Biz de güzel binalarda ve güzel şehirlerde hayat sürmek için önce güzel mimarlar yetiştirerek başlayabiliriz işe. İnsan gibi yaşamak için mimarî çirkinliklerden ve bunaltıcı tektipleşmeden kurtulabiliriz. Bu ancak Güzel Ahlâk ile Güzel Mimarî arasındaki bağı yeniden tesis etmekle olabilir. Çare Mimar Sinan gibi cami yapmak değil Mimar Sinan gibi insan yetiştirmek. Kitabımızın maksadı ise teşhis ve tedaviye hizmet etmekten ibaret. Buradan indirebilirsiniz.
80 seneden beri Kürtlerin tarihi isyan ve terörle özdeşleşti. Son yıllarda ise ilk defa hemen her kesimden insanın desteklediği bir barış süreci başladı. Bu süreç kendi başına tarihi bir anlama sahip elbette. Yine de büyüyen umutların, atılan adımların sağlam olması ve geleceğe yöne vermesi için yaşananlar ile Kürtlerin tarihi arasında bir köprü kurulması gerek. Dahası Türkiye dışındaki etnik terör tecrübelerinden, sosyal barış projelerinden yararlanmak elzem. Bu sebeple, Kemal Burkay, Hasan Cemal, İsmail Beşikçi, Mustafa Akyol kadar Alain Touraine, Johan Galtung, Paddy Woodworth ve Gandhi’den de istifa ettik bu kitabı hazırlarken. Umuyoruz ki güncel tartışmaları ve gelişmeleri bir kenara koyarak geçmişe kısaca bir göz atmak bugünü daha anlamlı okumamızı sağlayacak. Buradan indirebilirsiniz.
