Öğretmenlik: Kutsanmış Mesleğin Şımarık Beklentileri

Ahmet Hamdi Çakmak

Twitter:@ahamdicakmak

Bir atanamamış öğretmen feryadıdır gidiyor. Hemen hemen her gün sabah haberlerinde , eğlence programlarında , sosyal medyada eğitim fakültesi mezunu olup henüz atanamamış öğretmenlerin serzenişleriyle karşılaşıyoruz. İlginçtir ki ben bu güne dek iş bulamamış mühendislerin ya da kimyagerlerin toplanıp gerçekleştirdiği bir eyleme yada serzenişe denk gelmedim.

6 yıllık tıp fakültesi mezunlarının TUS için çalıştığı gece yarılarında talk-show programlarına bol sitemli atanamayan öğretmen mesajları gönderen eğitim fakültesi mezunlarının iş garantisi beklentileri neyin şımarıklığıdır?

Eğitim fakülteleri tıp fakültesinden yahut mühendislik fakültesinden daha mı meşakatlidir?Çevremdeki eğitim fakültesi mezunlarının ne kadar rahat bir üniversite hayatı yaşadıklarına şahit olduğumdan mezun olur olmaz iş bulma beklentilerini yalnız “rejim”  tarafından kutsanmış ve şımartılmış olmalarına bağlayabiliyorum.

İlk okuldan itibaren öğretmenlik mesleğinin kutsal ve öğretmenlerin lutüfkar , ferdakar , yüce insanlar olduğu telkiniyle büyümüş toplum zaten resmi ideolojinin endoktrine ettiği “ululama” alışkanlığı ile donanmış olduğundan öğretmenliğin kutsallığını da kabul etmiş özümsemiştir . Öğretmenlik mesleğinin kutsal olması mantıksız ve temelsiz bir iddiadır . Örneğin çöpçülüğün öğretmenlikten daha kutsal olduğunu iddia eden bir kişi öğretmenliğin kutsal olduğunu savunan bir insandan daha fazla ve daha akılcı argümanlara sahiptir.

Ancak öğretmenler resmi ideolojinin” torna tezgahı” vazifesinin gören devlet okullarının yöneticileri olduklarından resmi ideoloji tarafından haddinden fazla önemsenmişlerdir . Bu durum Mustafa Kemal’e verilen “başöğretmen” payesinden başlamaktadır,yeryüzünde emsali olmayan bir ünvanı bir kişiye vererek ona bu özelliğinden dolayı saygı duymak da ayrı bir konudur.Sözgelimi arka sokaktaki Overlokçu Mustafa amcaya “başoverlokçu” ünvanını versek ve mahalleden Mustafa amcaya saygı beklesek ne denli saçma olur değil mi? Çünkü ne Overlokçuluk “ulu” bir meslek  ne de yeryüzünde “başoverlokçuluk” diye bir unvan var.Başöğretmenlik ünvanını Mustafa Kemal’e meclisin verdiği savunusu da pek bir gülünçtür zira tek partili bir meclisin başında olup kendine meclis eliyle bir paye vermek çok zor olmasa gerek.

Hülasa öğretmenler  resmi ideoloji tarafından “ululanmış” olduklarından haddinden fazla şımarmışlardır.Hiç bir fakültenin mezunları iş garantisi beklemezken onlar az zahmet ile çok ve çabuk rahmet peşine düşmüş elde edemediklerinde de yaygara ve duygu sömürüsü yolunu seçmişlerdir.Kanımca hiçbir meslek sahibi diğerinden daha üstün ve fedakar değildir çünkü doktor,öğretmen ,çöpçü herkes bir ücret karşlığı meslek icra etmektedir.Kamu faydasına çalışan ve az ücret karşılığında fazla hizmet gösteren kişilerin bu durumuda bir fedakarlığın değil bir tercihin yahut daha rahat iş bulma konusundaki kabiliyetsizliğinin göstergesidir ve kişinin , yaptığı bir seçimin yada kabiliyetsiliğinin karşılığında  kutsanma yücelme beklemesi son derece yersizdir.

…  Eğitim konulu makalelerden …

• Evrim Teorisi Okullarda Öğretilmeli mi? (Mehmet Yılmaz)
• Kan Sevgisini Öğretmek… (Cemile Bayraktar)
• 100 Temel Eser, Eğitim ve İdeoloji (Alper Gürkan)
• İletişim Fakültesinde yumurta atmak (İbrahim Becer)
• Okulda zorbalık ve intihar ilişkisi (Mauren Healy)
• İki Mustafa (Cemile Bayraktar)
• 19 Mayıs Militarizmi (Ufuk Coşkun)
• Eğitim mi şart, Okul mu? (T. Suat Demren)
• Topluiğne, Cop ve Bıyık (Takunyalı Topluiğne)
• Aileni mi seversin devletini mi? İmam-Hatipli Bireyin dramı (Okan Arslan)
• Dil bir oyuncak mıdır? (T. Suat Demren)
• Millî Eğitim, Millî Beyin Yıkama, Millî Endoktrinasyon (Ufuk Coşkun)
• Öğrenci değil eğitim kurumu sınıfta kaldı (Cemile Bayraktar)
• Zihinler Artık Fikir Mezarlığı Olmasın (Fatma Kopuz)
• Nefret Suçları ve Eğitimin Rolü (Ufuk Coşkun)
• 24 Kasım Öğretmenler Bayramı : Bir 12 Eylül icadı! (Bilal Sambur)
• Zihne tecavüz mü millî eğitim mi? (Haki Demir)
• Gülen’e ve Türk ögretmenlere dair (Mehmet Yılmaz)
• Zayıflamak istiyorsan daha çok yemelisin (Mehmet Yılmaz)
• Atam’ın Öğretmenleri (Ece Arı)

Türkiye’nin Ulus-Devlet Sorunu

Devlet gibi soğuk ve katı bir yapı bizimle olan ilişkisini hukuk yerine ırkımıza ya da inançlarımıza göre düzenleyebilir mi?

GERÇEK hayatı son derecede dinamik ve renkli biz “insanların”. Birden fazla şehre, mahalleye, gruba, klübe, cemaate, etnik köke, şirkete, mesleğe, gelir grubuna ait olabiliriz ve bu aidiyet hayatımız boyunca değişebilir. Oysa devletimiz hâlâ başörtüsüyle uğraşıyor, kimi devlet memurları “ne mutlu Türk’üm” demeyenleri iç düşman ilân ediyor, Sünnî İslâm derslerini zorla herkese okutuyor… Bizim paramızla, bizim iyiliğimiz için(!) bize rağmen…

Kürt sorunu, başörtüsü sorunu, Hıristiyan azınlıklar sorunu… Sıradan insanları sadece “insan” olarak göremeyen devletimizin halkıyla bir sorunu var. Türkiye’nin “sorunlarının” kaynağı sakın ulus-devlet modeli olmasın?

1870′lerde İtalya’da yaşayan etnik gruplar birleşerek Fransız işgaline son verdiler. Bir İtalyan ulusu yoktu ortada, Fransız zulmünden bıkmış insanların meşru müdafasıydı vardı. Ama o dönemin Avrupası’nda yükselen değer halk değil ulus-devlet idi. “Problemin” farkında olan Milli Kurtuluş Hareketi liderleri şöyle diyorlardı : “İtalya’yı yarattık, sıra İtalyanları yaratmaya geldi!”

Samsun’a bir “güneş gibi” doğanlar, Türk milletini yoktan var edenler(!) de acaba demişler midir “Türkiye’yi yarattık, sıra Türk Milletini yaratmaya geldi” diye? 80 sayfalık bu kitap Kurtuluş savaşı’ndan sonra Türkiye’ye giydirilmiş bir deli gömleğine işaret ediyor. Kral çıplak. Kral hep çıplaktı. Ne mutlu “insanım” diyene! Kitabı buradan indirebilirsiniz