Baransu, Şener Ve Mösyö

Erden Özkant

Eskişehir eski Emniyet Müdürü Hanefi Avcı’nın, iki bölümden oluşan ve Angora Yayınevi tarafından basılan “Haliç’te Yaşayan Simonlar: Dün Devlet Bugün Cemaat” adlı kitabı 12 Eylül 2010 referandumundan tam 1 ay önce yani Ağustos 2010’da yayınlandı. Avcı, kitabın 397 sayfalık ilk bölümünde anılarını anlatırken, 200 sayfalık ikinci bölümünde ise Fethullah Gülen Cemaatini anlatıyor.

 Anılarını anlatmaya ilk görev yeri olan Mersin’den başlayan Avcı kitabın bu kısmında PKK’lıların yaptıkları bir banka soygunundan, Acilciler operasyonundan, İhvancılar operasyonundan bahsediyor. Ardından 8 yıla yakın görev yaptığı Diyarbakır anılarını anlatıyor Avcı. Diyarbakır’daki Seren Operasyonundan, Burhan Nart olayından bahseden Avcı ardından da İstanbul anılarına geçiyor. Burada İstanbul operasyonlarından, İstihbarat Dairesinin ihtiyacı olan bazı teknik malzemeleri ve özel cihazları almak için İsrail’e gitmelerinden, Cem Ersever olayından bahsediyor.

İstanbul anılarının ardından Ankara anılarından bahseden Avcı, bu kısımda Susurluk Olayı’ndan, Cem Uzan olayından, Neşter 2 operasyonundan, Kayseri uyuşturucu operasyonundan bahsediyor. Burada Susurluk konusu önemli çünkü Avcı, Susurluk Komisyonu’na verdiği ifadelerle Türkiye’de ün yaptı. O süreçte kimisi Avcı’yı “kahraman” kimisi ise “Fethullahçı Polis” ilan etmişti.

Ankara anılarının ardından Avcı, Edirne anılarını anlatıyor kitabında ve Devlet bölümünü son görev yeri olan Eskişehir anılarıyla bitiriyor.

 338. sayfada Ergenekon’a değinen Avcı “Ergenekon olayı nedir” sorusunu soruyor ve arkasından “Ergenekon olayı hakkında veya bugün mahkemelerde bu iddiayla ilgili olarak yargılanan kişiler hakkında çok şey bildiğimi söyleyemem.” diyerek başladığı cümlelerine şöyle devam ediyor: “Nasıl ki Susurluk Olayı terörle mücadele adı altında rejim muhaliflerinin, sistemi değiştirmek isteyenlerin susturulmasını sağlamak için hukuk dışı yollarla onları yok etme yöntemi, bu amaçla oluşturulan örgüt ve yapılar ve bunların zamanla bozularak maddi çıkarlara dayanan çeteleşme durumudur. Ergenekon da devletin rejim için öngördüğü temel ölçütleri yerine getirmeyen- getirmek istemeyen bir siyasi anlayışın iktidar olmasına mani olmak veya iktidar olmuş ise zorla, antidemokratik yöntemlerle onu devirmek anlayışını savunanların oluşturduğu bir birliğin adıdır. Daha açık bir ifadeyle anlatılırsa, Ergenekon demokratik yöntemlerle iktidara gelmiş bir hükümetin ve siyasi kadrolarının illegal yöntemlerle, zorla, şiddetle, militarist yöntemlerle devrilmesini ve siyasi kadrolarının ve siyasi anlayışının tasfiye edilmesini savunan bir anlayış ve düşünce çerçevesinde bir araya gelen bir gruptur…  Yargılama sonunda bir veya birkaç kişinin ceza alması, cezanın az veya çok olması hiç önemli değildir. Mühim olan bu düşünce ve anlayışın yanlış olduğunun mahkeme tarafından tescil edilmesi ve hukuk sisteminin bu yanlışlığı mahkûm etmesidir. Bana göre mahkeme bunu gerçekleştirdiği anda amaca ulaşılmış demektir.”

 Cemaati anlattığı ikinci bölüme Avcı, inanç dünyasından bahsederek başlıyor. Bu bölümde Emin Aslan olayı, Erzincan olayı ve Deniz Baykal kaseti gibi birçok konuya değiniyor Avcı. Ancak ikinci bölümü okudukça insan “Ya birinci bölümü yazan Avcı değil ya da ikinci bölümü” diye şaşırıyor. Çünkü birinci bölümden yukarıda kısaca alıntıladığım Ergenekon tarifinden bambaşka şeyler anlatıyor Avcı ikinci bölümde. Bu bölümdeki Avcı’ya göre Ergenekon operasyonları ‘fasa fiso’ ve ‘Gülen Cemaatinin komploları’… Ayrıca Avcı’ya göre operasyonları yürüten tüm birimler görevden alınmalı.      

 Bu bölüme göre, Danıştay saldırısı, savcının zorlaması ile Ergenekon’a dâhil edilmiş. Hrant Dink cinayeti, her yönüyle en ince teferruatına kadar araştırılmış ve karanlıkta kalan hiçbir yeri bulunmuyordu. Ergenekon operasyonu çerçevesinde yapılan kazılarda bulunan delillerle örgüt ilişkisi kurulamıyordu. Avcı’nın 530. sayfada bahsettiği gibi zaten bu kazı ve aramalarda tabanca ve tüfek bulunmamıştı, sadece lav, roket ve el bombası çıkmıştı! Oysa 3. Ergenekon İddianamesinde şu bilgiler var: 89 adet el bombası, 21 adet el bombası gövdesi, 24 adet el bombası fünyesi, 12 adet bubi tuzaklı bomba, 13 adet tüfek bombası, 17 adet lav silahı, 6 adet boş lav silahı, 8 adet otomatik tüfek, 57 adet ruhsatsız tabanca, 11 kg C-3 patlayıcı, 1160 gr tahrip kalıbı, 21 adet TNT kalıbı, 820 gr plastik patlayıcı, 58 metre infilak fitili, 35 adet çeşitli boylarda infilak fitili, 10 adet fünye, 58 adet değişik bomba, değişik çap ve markalarda fişek.

 Avcı’nın kitabın ilk bölümünde devlet eleştirisi yaptığını ve Ergenekonu ‘illegal örgüt’ olarak kabul eden cümlelerini sıraladığını ancak ikinci bölümde herşeyi Gülen Cemaatinin yaptığını anlattığını ve Ergenekon’un içini boşaltmaya çalıştığını, “Bu olay hakkında hiçbir bilgiye sahip değilim ama” diyerek başlayan cümleleri “bu olayı cemaat yapmıştır” iddiasıyla bitirdiğini görüyoruz.

Kitaptaki kimi ilginçliklere, kitabın ikinci bölümünü Ergenekon Davası’nın 18. dalgasında ‘İmamın Ordusu’ kitabının yazarı Ahmet Şık ile beraber gözaltına alınan ve daha sonra tutuklanan ‘Dünya Basın Özgürlüğü Kahramanı’ seçilen, “Dink Cinayeti ve İstihbarat Yalanları” adlı kitabın da yazarı olan Milliyet gazetesi muhabiri ve Posta gazetesi yazarı gazeteci Nedim Şener’in yazdığı iddialarına Taraf gazetesi muhabiri ve yazarı Mehmet Baransu 14 Mart 2011 Pazartesi günü “Cemaat Bölümünü Şener mi Yazdı” başlıklı yazısında ve bu yazıdan iki hafta sonra yayınlanan 28 Mart Pazartesi günkü “Silivri’den mektup ve (?)” başlıklı yazısında değiniyordu. İlk yazısında Baransu şunları diyordu: “Şener, Avcı’nın kitabı çıktıktan sonra kitapla ilgili Posta gazetesindeki köşesinde çok sayıda yazı kaleme aldı. Bu yazılardan sadece ikisinde kitaba gönderme yaparak, kitaptan üç paragraf alıntı yaptı. Ancak alıntı yaptığı ve köşesine taşıdığı üç paragrafta yer alan ‘sözde kitap’ içindeki metinlerle, kitabı orjinalindeki bahse konu metinler, ilginç bir biçimde farklıydı!”

 Ve Baransu o paragrafları yazıyor…

İşte o paragraflardan bir tanesi…

 Tarih 31 Ağustos 2010 Posta gazetesi… Şener’in, Avcı’nın kitabından alıntı yaptığı yazı: “Peki ne yapmış bu polis şefleri? Avcı kitabında bunu şöyle anlatıyor; ‘Uyuşturucu kaçakçılarına yardım ettiği iddiasıyla tutuklanan Emin (Aslan) Bey hakkında yapılan işlemlere karşı çıktığım için, ona kefil olduğumu söylememden bir süre sonra bu açıklamalarından memnun olmayan’…”

 Aynı satırları Avcı’nın kitabından okuyalım (s.480- 481) “Emin bey hakkında yapılan işlemlere karşı çıktığım, ona kefil olduğumu söylememden bir süre sonra bu açıklamalarından memnun olmayan…”

 Baransu örneklerini verdikten sonra şunları söylüyordu köşesinde: “Koyu siyahla yazdığım kelimeler, Nedim’in kitapta olduğunu söyleyerek köşesine referans aldığı, fakat kitapta olmayan satırlar… İşte o satırlar şu soruları akla getiriyor… Yoksa Nedim’in Cemaat bölümünü yazdığı iddiaları doğru muydu? Nedim, kitabın basılmış son haline bakmadan, acaba kendisindeki metinden direkt copy- paste yaparak köşesine mi alıntı yaptı?”

 Baransu ikinci yazısında ise Şener’in Silivri’den gönderdiği mektubu yayınlıyor ve ardından Şener’in mektuptaki kimi iddialarını çürütüyordu. Örneğin Şener mektubunda “Milliyet’te yayımlanan habere bak, kitaptan aynı olduğunu görürsün” diyordu. Baransu ise verdiği örneklerle Milliyet’te yayınlanan haberlerle Avcı’nın kitabı arasında da farklar olduğunu örnekleriyle gösteriyordu.

İşte bu köşe yazılarıyla, Avcı’nın kitabıyla ilgili kimi soru işaretlerini ve iddiaları açıklığa kavuşturmaya çalışan Baransu’nun 2010 Kasım ayında Karakutu Yayınlarından 15 bölümden oluşan 450 sayfalık “Mösyö Hanefi Avcı’nın Yazamadıkları” kitabı yayınlandı. Kitapta, Avcı’nın itirafçılarla ve Hizbullahçılarla ilişkisinden, Avcının önemli kimi isimleri dinlettiğinden ve Avcı’nın kitabındaki çelişkilerden bahsediliyor ‘ilk kez yayınlanan birçok bilgi ve belgeyle’ beraber. Kitabın son bölümünde ise Baransu’nun, Avcı’nın kitabındaki iddiaları konuşmak için Avcı’dan Eskişehir’deki makamında 30 Ağustos 2010 günü saat 13:00 için randevu aldığı, 200’ün üzerinde soru çıkardığı ve röportajın ilk yarım saatinden sonra ortamın gerginleştiği, Avcı’nın Baransu’nun teybini kırdığı ve ardından da Baransu’ya “Yallah, çık dışarı” dediği o meşhur röportajın hikayesi var.