Bağımsız bir Uygur devleti hayali kuranlar yeni katliamlara çanak tutuyorlar
By my on Mar 13, 2015 in Çin, Enerji, orta asya, petrol, USA, Uygar(?) Batı
Çeçenlerin İslâm anlayışı Anadolu Türkleri gibiydi. Buna rağmen Vahabîler bölgeye nüfuz ettiler ve Çeçen bağımsızlık hareketi Suudiler kanalıyla CIA kontrolüne geçmiş oldu. Çeçenler ABD’nin Rusya’yı kuşatma stratejisinde bir piyon haline geldiler. CIA’nin analistleri Rusya’nın Çeçenistan savaşını kazanacağını baştan beri biliyordu. Gürcüler gibi onlar da feda etmek üzere ileri sürülen birer piyondu. Tarihte bunların örneği çoktur: Fransa Cezayir’de kendi halkını korumak için Müslüman Harkileri feda etti meselâ. Nijerya’da Biafra savaşında Londra ve Paris kapıştı. Petrol savaşının birer piyonu olan Hristiyan Biafralılar ve Kuzeyli Müslümanlar kendilerini vezir sandılar. Netice? 2 milyon ölü. Birinci Irak savaşında CIA Kürtlere ve Şiilere “ayaklanın, biz size bağımsız devlet kurduracağız” dedi. Saddam devrilmeyince ABD ordusu destek vermedi ve Saddam katliam yaptı. Çeçenistan, Biafra, Ruanda ve Bosna gibi bir çok katliamda Londra, Washington ve Paris’in rolü var.
Aynı tehlike bugün Uygurlar için söz konusu. Orta Asya Türklerine hiç de uymayan Vahabilik yayılıyor…. Ya da yayılıyormuş gibi gösteriliyor. Çin’de yükselen Müslüman korkusu/nefreti kime yarar? Uygurların bu durumdan zarar göreceği aşikâr. Bağımsız bir Uygur devleti hayali kuranlar yeni katliamlara çanak tutuyorlar. Neden?
Çin petrolde dışa bağımlı bir ülke ve deniz yoluyla ithal ettiği petrol Amerikan üslerinin ve uçak gemilerinin arasından geçerek geliyor. Pekin bu sahnede zayıf zira enerji şantajına açık. ABD İnsan hakları ihlâli gibi uydurma bir bahaneyle ambargo uygularsa sadece ticaret değil Çin ordusu da kilitlenir. Petrol tedarikindeki bu ABD kontrolünün hemen tek istisnası Uygur bölgesi. Hem petrol var hem de Rus ve Kazak petrollerine serbestçe erişim için petrol boru hatları. Kısacası Vahabiler kanalıyla kışkırtılan Uygurların bağımsızlık istemesi ile Pekin’i istemesi arasında çok büyük bir fark yok. Çünkü müstakbel Uyguristan bağımsız bir devlet değil ancak ABD güdümünde yönetilen, NATO üsleri barındıran bir toprak parçası olabilir.
Atatürk gibi bir Ana-Türk?
Piyon derekesindeki Uygurların kendilerini vezir zannetmesi büyük gaflet. Öznesi olmadıkları bir savaşın fedaisi durumundalar. “Uygurların anası” diye pazarlanan Rabia Kadir’in Batı tarafından sevilmesi, her Amerikan üniversitesinde kürsü alabilmesi, Nobel’e aday gösterilmesi ve Virginia eyaletinde yaşayıp Fethullah Gülen’e komşu olması düşündürücü. İran İslâm(?) devriminden sonra ABD petrol şirketlerinin kuyularını Fransızlara veren Humeyni’nin devrime kadar Paris’te yaşamış olması kadar düşündürücü… Bu insan acaba Sissi ve Ekmeleddin gibi potansiyel bir sömürge valisi mi yoksa gerçekten Uygurların anası mı?
… Bu konuda okumak için …
- 2ci Dünya Savaşı petrol yüzünden mi çıktı? »
- Yeni başlayanlar için enerji (1) »
- Yeni başlayanlar için enerji (2) »
- Kaçırılan 200 kız bahane, Nijerya petrolü şahane! »
- Fransa Orta Afrika’da ne arıyor? »
- Fransa ve Amerika neden teröre destek oldu? »
- Uranyum ve Altın için İnsan Öldüren Uygar(!) Batı Geliyor! »
- (sakın!) Kurtarma operasyonu – Cezayir şike mi yaptı? »
- Mali: Fransa para etmeyen “değerler” için savaşır mı?
- Tombuktu’da çocuk öldürmenin Paris’teki faydaları
- Somali: Korsan mı, balıkçı mı? »
4 Yorum
Yazan:Ebruhat Tarih: Mar 15, 2015 | Reply
Çin işgalindeki Doğu Türkistan’ın Uygur Türkleri, Gazze kadar Müslüman, Mısır kadar kardeş, Kobane kadar özgürlüğe aç, Srebrenitsa kadar Urumçi, Dersim kadar Kürt, en az Suriye kadar mazlum ve on yıllardır Arakan’dan daha yalnızlar.
Petrol, altın, gümüş, platin, kömür, volfram ve uranyum gibi stratejik ham maddeler ve sayısız yeraltı ve yer üstü kaynaklarına sahip Doğu Türkistan, Dünya Nüfusunun %20’sine tekabül eden tüm Çin’in petrol rezervlerinin %25’ini, doğal gaz rezervlerinin ise %28’ini sağlarken, Doğu Türkistan halkının %80’i açlık sınırında ve kişi başına düşen milli gelir ortalaması 100 dolar.
Sistematik bir asimilasyona tabi tutulan Doğu Türkistan’da 18 yaşından küçüklerin, devlet memurlarının, Komünist Parti üyelerinin, işçilerin, emeklilerin, kadınların, öğrencilerin camilere girmeleri yasaklandı, alfabesi, 30 yılda 4 kez değiştirildi. Urumçi’de yaşları 7-12 arasında yüzlerce çocuk, “yasadışı dinî eğitim aldıkları” gerekçesiyle tüm dünyanın sessiz desteğiyle hapsedilebildi. Uğradıkları baskı ve zulümü İnternette duyurmaya çalışanlar, düzenli olarak tutuklanıp kurşuna diziliyor.
BM’de güvenlik konseyi üyesi 5 ülkeden biri ve veto gücü olan Çin Devleti’nin geçtiğimiz 10 Aralık’da, Dünya İnsan Hakları Gününde resmen ilan ettiği yeni bir yasaya göre, 1 Ocak’tan itibaren resmi kurumlar, okul ve iş yerlerinde namaz kılan Müslümanlar para ve hapis cezasına çarptırılacak. İnternet ve cep telefonundan dini mesajlar paylaşanlara para cezası da yasalaştı.
Bu yıl Ramazan ayında, bayramın birinci günü tesettürlü kadınlara yapılan saldırı sonucu çıkan karışıklığı bahane eden Çin ordusu Yarkent’te yaptığı operasyonda 3 bin kişiyi katletti. Durumu dünyaya duyurmaya çalışan ve sesi Türkiye’de bile duyulmayan sürgün aktivistler, olaylardan sonra isyanla suçlanan 27 kişiyi de idam cezasından kurtaramadı. Halihazırda idama mahkum edilmiş, kaçıp Tayland’a sığınmış yüzlerde aydın ve aktivist Uygur Türkü için resmi düzeyde girişimlerde bulunan bir tek devlet yok (İslam Ülkeleri dahil).
“Tüm bu yasaklara, katliamlara ve idam cezalarına ne bir dünya ülkesinden, ne bir İslam ülkesinden tepki gelmediği ve BM ya da İslam İş Birliği Teşkilatından bir kınama yapılmadığı için Çin bu uygulamalarını açıktan ilan etmeye ve hızla yasalaştırmaya gidiyor” diyor sürgün Uygur Kurultayı sözcüsü.
Çin’in Doğu Türkistan’da uyguladığı katliamlarda ölenlerin sayısı, Bosna, Filistin, Çeçenistan, Irak, Afganistan ve Suriye’de öldürülenlerin toplamından daha yüksektir.
İslam Dünyasının reel-politikle meşgul liderlerinin dostlar alışverişte görsün kabilinden kameralara bir kaç fotoğraf çektirmekten öteye geçmeyen ilgilerinin artmasını beklemeyelim, kapılarına dayanıp ne yaptıklarını soralım bu liderlik karikatürlerine.
Uygur Müslümanlarıyla dayanışma imkanlarını değerlendirelim. En azından seslerini duyuralım.
Unutmayalım.
Bu yazı Mehmet Efe’den alıntıdır.
ÖYLE SÖYLEDİĞİNİZ GİBİ DE BAĞIMSIZLIK İDDİALARI YOK!…
Saygı ve muhabbetlerimle…
Yazan:my Tarih: Mar 18, 2015 | Reply
bagimsizlik iddiasi yoksa neden “Cin isgali” diye basladiniz söze?
Yazan:Hasan Hüseyin Barış Tarih: Mar 18, 2015 | Reply
Türkiye resmi kaynaklardan Doğu Türkistan ile hiç bir açıklama yapmıyor.Filistin,Gazze,Mısır,Irak v.b.konularda sürekli gündem oluşturmaya çalışıyoruz.Enerjimizin azıcığını Doğu Türkistan için harcasak Dünya da kamuoyu yaratabiliriz.Dünya buna sessiliğini sürdürüyor.Çünkü dünyayı paylaşım sürüyor.Türkiyeye burda büyük iş düşüyor.Onlar için umut TÜRKİYE.Ancak bizim birşey yaptığımız yok.Yazık……
Yazan:Aydan Temas Tarih: Ağu 25, 2020 | Reply
Yıl 2020. İstanbuldaki uygurlu arkadaşlarıma bakıyorum. Gerçekten çok sağlam bir asimilasyon uygulanmış. Tamamen bir amerikalı ya da artık yeni çinli gençler olma yarışındalar. Kimisi ise köklerine bağlı kalma savaşı veriyor. Bir yandan hayata tutunmaya çalışıyor. Türkiyede 10.yıl marşıyla neslin genetik kodları nasıl yeni dünyaya uydurulduysa, birçok zaman diliminde müslüman coğrafyaya aynısı yapıldı.
Şimdi soru şu,
Uzun süreler önce planlanmış, nesilden nesile görev ve hayat gayesi bilinciyle aktarılmış, islamiyete saldırının bu cinsi ile nasıl mücadele edeceğiz?
Karşımızda Çin in Sincan eyaleti.
1- Devlet olarak belli ki bir strateji içinde sessiz ilerliyoruz. Nasıl yıllarca sabredip doğu fıratta kılıçları çektik, burda da bir sabır politikası var gibi. O yüzden devletin işini devlete bırakalım bekleyelim.
2- STK lar ile ses çıkartılabilir. Farklı çeşit stk farklı insan grupları ve farklı eylemler. Aslında orada zulüm oldugunu bilmesi gereken herkes biliyor, ses çıkarmak ilerde yapılacak bir hareket için koz olabilir. Stk lar mutlaka işe el atmalı.
3- Türkiyede yaşayan ne kadar uygur vatandaşı var ise mercek altına alınmalı. Anketler yapılmalı, üniverstelerde çalışmalar düzenlenmeli. Tabi ki uygun akademisyenlerle. Bu çalışmalardan sonra yıllardır ailelerine dokunamayan bu gençlere sahip çıkılmalı. Suriyeliler, iranlılar, afrikalılar artık ülkemize çıkış kapısı olarak bakan onlarca ülke var. Herbirinin yapısı farklı dolayısıyla aynı davranamayız.
İşimiz zor, arkamız sağlam elhamdulillah. Dünya tarihinin en ilginç viyadüklerinden birine tanıklık ediyoruz.
Seyirci miyiz, oyuncu mu?
Seyirciysek iyi, yapacak bir şey yok instada fotolara devam.
Oyuncuysak, okuyacağız
düşüneceğiz
Düşünüyorsak, yazacağız.
Ayağa kalkacağız. Az uyuyacak çok koşacağız.
Unutmayalım, Tüm dünya bizim sınav alanımız. Kayıtsız kalamayız.
Gayret, sabır ve teslimiyet.