Ölüm gibi güzelsin
By لاادرى on Şub 25, 2011 in Ölüm, Yaşayan Mekânlar
Bu bir aşk ilânı olabilir ancak. Belki gökyüzünde kıyılmış bir nikâh? Seni dünya gözüyle görmeden önce rüyamda görmüştüm. Beyazlar giymiştin ve karlarla kaplı bir tepede tevekkülle oturuyordun. Kapından içeri girdim, selâm verdim ve beyaz duvarlarla çevrili beyaz halına oturdum. Tavan beyazdı. Konukların beyazlar giymişti. Pencerelerinden dışarı baktım ve bembeyaz kar, bembeyaz gök vardı, ufuk yoktu. Ne kadar güzeldin. Ölüm gibi güzeldin.
Bu sefer seni dünya gözüyle görmek nasib oldu. İstanbul Boğazı’nda bir ikindi vakti hiç beklemiyordum. Paket taşlarla döşeli dimdik bir yokuşun başında sanki beni bekliyordun. Yeşiller giymiştin. Yeşil sana ne kadar yakışmıştı. Bahçen, yosunlarla kaplı mezar taşların, duvarların yemyeşildi. Önünde kediler toplanmıştı. Yine beni buyur ettin. Namaz kıldık beraberce. Boğazı seyrettik sonra. Ne kadar güzeldin. Ölüm gibi güzeldin. “Kal” deseydin ben hazırdım sonsuza kadar seninle kalmaya. Yatacak bir yer gösterseydin bana. Senden ayrılmayı hiç istemezdim. Ama bu ayrılık nimetidir kavuşmayı bana terbiye eden. Ayrıldık yine. Şimdilik tabi. Sadece şimdilik.
Seni çok özledim.
2 Yorum
Yazan:Muzaffer Kazim Tarih: Şub 25, 2011 | Reply
Aşk nedir, sevgi nedir? Sevgi süreklilik arzeder mi? Bir evliliği ayakta tutan nedir? Sevgiyle bütün problemler aşılabilir mi? Aşk hep cemalperestlik içeriyor:
“Ne kadar güzeldin”
“Güzel” olmasa “aşk” olmazdı. Ama güzellik kalıcı değil. Sevgi ne peki?
Insan niye sever?
Aşk şiirleri okuyorum
Beraber çay içmekten bahseden…
Çayı herkes içiyor.
Yazan:özlem Tarih: Şub 25, 2011 | Reply
Ne kadar hüzünlü ve güzel yazarını bilmek isterdim.