Bugün Ergenekon’un son umudu SP’dir

Darbeciliğin yolu katı dogmatik fikirlerden ve yıkılmaz ön yargılardan geçer. Felsefe tarihinin en katı dogmatikçilerin yolunun kolektivizmden geçtiği gibi… Katı, dogmatik ve faşist ideolojilerde vatan toprakların elden gideceği korkusu öylesine kuvvetli bir inanç haline alır ki bu uğurda sıkılan kurşunların, yapılan katliamların kutsal bir dava uğruna yapıldığı inancı hâkim olur. Bugün ulusalcı bir damardan beslenerek gelişen korku, endişe ve önyargıların da insanları, partileri ve kurumları darbeciliğe ulaştırdığı artık bilinen bir gerçektir. Bu fikrin temelinde farklı olanı kendi gerçekliğiyle kabul etmeme, onu sürünün içinde eriterek tektipleştirme ideali yatmaktadır. Bugün Türkiye’de resmi ideolojinin dışında aykırı hareket edenler, düşünenler ve inananlar birer hain, bölücü ve şeriat yanlısı olarak lanse edilmektedir. Farklı olanı dışlayan, yok sayan ve aforoz eden her türlü söylemin insanı darbeciliğe ittiği bilinmelidir. Örneğin Erbakan’ın Milli Görüş’e oy vermeyenlerin cehennemlik olacağına dair söylemi ile Ergenekon’un vatan hainliği adı altında geliştirdiği dışlayıcı, baskıcı ve antidemokratik söylemlerin arasında bir fark yoktur. 

Ahlakın ve özgürlük bilincinin tüm parti ve sivil toplum örgütlerinde kök saldığı bir ülkede darbecilik gelişemez. Darbeci zihniyeti kuvvetlendiren etkilerin başında kişi, kurum ve örgütlerin “sisteme sahip çıkma” adı altında bizzat sistemden beslenmeleri ve şahsi çıkar elde etme hırsları gelmektedir. Bunun yanında herkesin inancını, düşüncesini kendi doğrusunu sarsılmaz bir inançla koruyup kollama ve diğerlerinin hak, hukuk ve özgürlüklerini dışlama ve yok sayma anlayışı yatmaktadır. Darbeciler ancak böylesi gevşek bir ortamda kuvvetlenir ve demokrasi ancak böylesi durumlarda devre dışı bırakılmak istenir. 

Bu yol darbeciliğe çıkar! 

ETÖ’nün üzerine gidilmesi gerektiğini ifade eden yılların milli görüşçüsü Şevki Yılmaz’ın anlaşılmadan, dinlenmeden aforoz edilmesi, Ahmet Kaya’nın mezarının Türkiye’ye getirilecek olmasını en büyük eleştirinin Anadolu Gençlik Derneklerinden gelmesi, Silivri’nin AKP’nin Guantanamo’su olarak ilan edilmesi, Susurluk kazasına getirilen faso fiso değerlendirmesi ve şimdide Ergenekon’un ikinci iddianamesinin bir romana benzetilmesi, Tuncay Özkan’nın Kanal Türk’ünde başlayan sıcak sohbetlerin ART TV ile devam etmesi vs. bütün bunlar bizlere Adil Düzen anlayışının temelinde ahlak, vicdan ve özgürlük gibi değerlerin yeterince oturmadığını göstermektedir. Bugün büyük ölçüde yara alan Ergenekon’un son umudu SP’dir. Eğer SP bu durumun farkında değilse yani Ergenekon tarafından kullanıldığını bilmiyorsa bunu bilmek ve gereğini yapmak zorundadır. Yok, eğer bunu bilerek yapıyorsa o zaman büyük bir yanlışın içerisindedir. 

Yerkürenin bir halı gibi ayaklarımızın altından çekilmeye çalışıldığı yani bizzat hayatlarımızın kontrol altına alınmaya çalışıldığı bir ortamda artık kimsenin yanlış yapma lüksü yoktur. Silivri AKP’nin Guantanamo’sudur sözü ya da İkinci iddianamenin bir roman olarak görülmesi SP’ye kaç oy topladı bilinmez ama SP’nin özgürlük, adalet ve demokrasi yolunda çok kan kaybettirdiği bir gerçektir. 

BBP’nin lideri merhum Muhsin Yazıcıoğlu’nun bir kaza sonucu ölmesinin ardından SP ile BBP’nin birleşmesine dönük öneriler dillendirilmeye başlandı. Muhsin Yazıcıoğlu’nun nasıl bir şekilde öldüğü ya da öldürüldüğü aydınlatılmadan böyle bir birleşmenin kesinlikle tehlikeli bir süreci başlatacağı unutulmamalıdır. Ergenekon’u onca deliller, öldürülen insanlar ve patlatılan bombalara rağmen bir roman olarak değerlendiren bir SP ile başıboş kalan Alperenlerin birleşecek olması kuşkusuz ülkeyi bir belirsizlik ortamına doğru çekecektir.  

SP ancak darbe karşıtı söylemle oy toplar; 

Ergenekon zihniyetinin büyük ölçüde geriletildiği, özgürlükçü söylemlerin sıklaştığı, herkesin bir diğeriyle yüzleşmeye başladığı güzel bir ortam yakalamış durumdayız. Ancak buna rağmen kesin bir inançla artık bundan böyle bu ülkede demokrasi işlevini yitiremez diyemiyoruz. Bu dönemde bütün sorunlarımızı açık bir yüreklilikle tartışıyoruz ve ciddi ilerlemeler kaydediyoruz. Ancak daha henüz bir tanesini bile insanlık lehine sonuçlandıramadık. Sivil Anayasa öylece duruyor. Kürtlerle Türkler en ufak bir kıvılcımda birbirlerine saldıracakmış gibi duruyorlar. Üstelik AKP’nin içinden de Ergenekon’un işine yarayacak tarzda söylemleri duyuyoruz bu aralar. Böyle bir ortamda azda olsa oy kaybına uğrayan hükümeti alabildiğince yıpratma gayretine gideceklerdir. Hele Erbakan’ın Ergenekon sürecini ciddiyetsiz bulduğu bir dönemde ve bütün bu olup bitenlerin ardında ABD’yi bulmaya çalıştığı bir zamanda çok dikkatli olunması gerekmektedir. 

SP darbe karşıtı söylemleri sıklaştırmalıdır. Bugün SP tam özgürlükçü, demokrat ve adil bir anlayışla hareket eder ve bu konudaki samimiyetini ve kararlılığını ispat ederse ancak o zaman ciddi bir oy toplar. Kaldı ki halkında talepleri bu doğrultuda. Burada yaşayan insanların hayatlarını, umutlarını ve geleceklerini çalan darbeci bir zihniyete karşı siz hala fasa-fiso ya da bir roman derseniz bir farkınız kalmaz darbecilerden. SP öncelikle “farkı” hissettirmek zorundadır. Bilinmelidir ki bu ülkede Hrant Dink’in ensesine kurşun sıkan bir ABD’li ajan değildi. Diyarbakır cezaevinde akıl almaz işkenceleri yapanlarda ABD’den gelmedi. Başörtüsünü yasaklayarak binlerce masum kızı mağdur edenlerde ABD’li değildi. Hiç kimse bu ülkenin art niyetli darbecilerini atlamamalıdır. Ve kimsenin bu süreci baltalayarak geleceğimizi çalmaya hakkı yoktur. Ergenekon’un tüm kozlarını devreye sokacağı önümüzdeki günlerde kimse bu tuzağa düşmemelidir.

… Bu makale ilginizi çektiyse…

Türk milliyetçiliği birleştirir mi yoksa parçalar mı?

 İllâ ki bir tutkal/çimento mu gerekiyor? Milliyetçilik tutkalı adil ve müreffeh bir düzene alternatif olabilir mi? Adaletin, hukukun hâkim olmadığı ortamlarda Türklerin kardeşliği ne işe yarar? Belki de Türk Milliyetçiliği diğer milliyetçilikler gibi yok olmaya mahkûm bir söylem. Çünkü var olmak için “ötekine” ihtiyacı var. Ötekileştireceği bir grup bulamazsa kendi içinden “zayıf” bir zümreyi günah keçisi olarak seçiyor. Kürtler, Hıristiyanlar, Eşcinseller, solcular…150 sayfalık bu kitapta Türk Milliyetçiliğini sorguluyoruz. Müslüman ve milliyetçi olunabilir mi? Türkiye’ye faydaları ve zararları nelerdir? Milliyetçiliğin geçmişi ve geleceği, siyasete, barışa, adalete etkisiyle. Buradan indirin. 

Türkiye bölünür mü?

“Bebek katili! Vatan haini!…” PKK terörünü lanetliyoruz ama devlet eliyle işlenen suçlara karşı daha bir toleranslıyız.  “Kürtler ve Türkler kardeştir” diyenlerin kaçı “sen benim kardeşimsin”  demeyi biliyor Zaza, Sorani, Kurmanci dillerinde? Ülkemizin terör sorunu ne PKK ne de Kürt kimliğiyle sınırlanamayacak kadar dallandı, budaklandı. Bazı temel soruları yeniden masaya yatırmak gerekiyor: (*) Kürtler ne istiyor? (*)  İspanya ve Kanada etnik ayrılıkçılıkla nasıl mücadele etti? (*) PKK ile mücadelede ne gibi hatalar yapıldı? (*) İslâm ne kadar birleştirici olabilir? Töre cinayetlerinden Kuzey Irak’a terörle ilgili bir çok konuyu ele aldığımız 267 sayfalık bu kitabı ilginize sunuyoruz. Buradan indirin.

Türkiye’nin Ulus-Devlet Sorunu

Devlet gibi soğuk ve katı bir yapı bizimle olan ilişkisini hukuk yerine ırkımıza ya da inançlarımıza göre düzenleyebilir mi? GERÇEK hayatı son derecede dinamik ve renkli biz “insanların”. Birden fazla şehre, mahalleye, gruba, klübe, cemaate, etnik köke, şirkete, mesleğe, gelir grubuna ait olabiliriz ve bu aidiyet hayatımız boyunca değişebilir. Oysa devletimiz hâlâ başörtüsüyle uğraşıyor, kimi devlet memurları “ne mutlu Türk’üm” demeyenleri iç düşman ilân ediyor, Sünnî İslâm derslerini zorla herkese okutuyor… Bizim paramızla, bizim iyiliğimiz için(!) bize rağmen… Kürt sorunu, başörtüsü sorunu, Hıristiyan azınlıklar sorunu… Bizleri sadece “insan” olarak göremeyen devletimizin halkıyla bir sorunu var. Türkiye’nin “sorunlarının” kaynağı sakın ulus-devlet modeli olmasın? 80 sayfalık bu kitap Kurtuluş savaşı’ndan sonra Türkiye’ye giydirilmiş olan deli gömleğine işaret ediyor.  Ne mutlu “insanım” diyene! Kitabı buradan indirin.