Ömer Laçiner’in Eksiğini Tamamlayayım

[2007’de İzlenimler sitesinde yayınlandı.]

Ömer Laçiner ile Radikal’de bir mülakat yapılmış. Türkiye’deki milliyetçiliğin aslında ırkçılık olduğunu ancak bunun milliyetçiler tarafından fark edilemeyecek kadar derine işlediğinden söz ediyor Laçiner. Yanlış anlamadıysam, Türk milliyetçisi ırkçılığı reddettiğini söylüyor ama aslında farkına varmadan tüm hal ve harekatıyla bir ırkçıdan farklı davranmıyor demek istiyor. Laçiner bu konularda ehil bir isim elbette ama benim dikkatimi çeken rahtsız edici bir nokta var. Çok önceleri de bu konuya işaret etmiştim. Dikkat edilirse gerek son olaylarda, gerekse daha önceki bazı örneklerde sağ milliyetçiler -çok zaman haklı olarak- saldırganlık ve yerine göre katillikle itham ediliyor. Genelde ise 1970′li yıllara atıfta bulunuluyor, Çatlı gibi belli isimler öne çıkarılıyor. Bir de meşhur Süleyman Demirel’e ait “bana sağcılar adam öldürüyor dedirtemezsiniz” lafı var. Buraya tekrar dönmek üzere, önce ÖmerLaçiner’in beni ilgilendiren sözlerine bakalım:

[…] Nihayet işlettiğiniz cinayetler de öyle çok profesyonelce işlenmiş değil. Bunlar, kurbanınızın hiç haberinin olmadığı, en savunmasız bulunduğu anda işlenen cinayetler. Zaten bütün faşist cinayetleri pusuda işlenir. Bunlar namerttirler. Dövüşerek, vuruşarak cinayet işlemezler bunlar. 1970′lerde ülkücüler tarafından öldürülenlere bakın, yarıdan fazlası pusuda öldürüldü. Gelip arkadan vurmak, tipik bir faşist cinayetidir. Hrant Dink’in cinayetinin işleniş şekli de en baştan itibaren bu işin bir milliyetçi katil tarafından yapıldığını gösterdi. Bu ülkede siyasetçiler, milliyetçiliği tırmandırarak bir frankeştayn yarattılar.

Bir dakika. Tamam, 12 Eylül öncesindeki arbede döneminde sağ kesimden cinayet işleyenler çıkmıştır. Süleyman Demirel’e dedirtemeseniz de bu bir hakikattir. Ancak insaf edelim. Solun katilleri neden hiç gündeme gelmiyor? Esen havaya bakın, milliyetçiler katil, komünist teröristler masum, öyle mi? “Gelip arkadan vurmak faşist cinayetidir”, “sağcılar pusuyla öldürür” diyor Laçiner; peki TİKKO, DHKPC, Marksist PKK nasıl cinayet işliyor? Yoksa bunların yaptığı işler pis bir cinayet değil de şanlı birer “gerilla harbi”, “faşistlere karşı göğüs göğüse çarpışma”, “devrim savaşımı” olarak mı düşünülüyor? Daha yakın zamanlarda İstanbul’da halk otobüslerinde patlatılan bombalar, Ümraniye, Gazi Mahallesindeki terör olayları niye gündeme gelmiyor? Solun fanatiğini asla küçümsemeyin. Ilıman solcu dostlar kırılmasınlar. Terör, soygun, kan, vahşet denince Marksist-Leninist örgütlerin yanında sözde milliyetçi ayak takımına işletilen derin cinayetler devede kulak kalır. Geçtiğimiz yıllarda 1 Mayısta Kadıköy meydanını cehenneme çeviren kızıl-sarı maskeli vahşilerin çiçekleri nasıl tekmelediğini, çevredeki tüm cam ve çerçeveleri indirdiğini, ortalığı ateşe verdiğini hatırlayın.

Bakın son örnek Hrant Dink’in cenazesinde yaşandı. Ne kadar marjinal komünist tip varsa Hrant Dink’in acılı eşinin “slogan atılmayacak” yalvarmalarına karşı artık duymaktan tiksindiğim kesik hecelerle anlamsız sol sloganlarla gönüllü ve sessiz şekilde yürümeye çalışan kitleyi provoke etmeye çalıştılar. Bunlara ODTÜ ve SBF başta olmak üzere tüm üniversitelerde rastlayabilirsiniz.

Sonuç olarak, evet Türkiye’de milliyetçilik cidden manipüle edilebilen bir tehdittir, son olayda şahit olduk, özellikle işsiz güçsüz, ipsiz sapsız, kaybedecek bir şeyi de kalmamış 14-15 yaşından itibaren gençler “vatan satılıyor”, “Ermeni uşakları”, “tam bağımsız Türkiye” yalanlarıyla namlunun ucuna sürülüyor ve derin yerlerin tuvalet kağıdı olarak kullanılıp kubura atılıyorlar. Rayından çıkmış, ötekini yok etmeyi varlık sebebi haline getirmiş kotrolsüz milliyetçilik, Laçiner’in tespitiyle derin ırkçılık hakikaten bir tehdittir. Bunu inkar mümkün değil. Ancak, bu konuda gürültü çıkarıp en az ulusalcılar kadar saldırgan ve sinsi olan, medyadaki eski yandaşlarının da desteğiyle sütten çıkmış ak kaşık gibi gösterilmeye çalışılan çok daha organize sol teröristleri unutmayalım.

Ömer Laçiner ve Murat Belge’yi severim, ancak eksik bırakılmış yerleri de tamamlamak, hakkaniyete riayet etmek lazım.

Kitap tanıtan kitap 1

Kitap okumak… Jean Paul Sartre, Nazan Bekiroğlu, Toshihiko Izutsu, Henri Bergson, Mustafa Kutlu, Dostoyevski, Elif Şafak, Clausewitz, Sadık Yalsızuçanlar, Alber Camus ile sohbet etmek… Suyun resmine bakmakla yetinmeyen, su içmek isteyenler için var kitaplar. Mesnevî var, El-Munkızü Min-ad-dalâl, Kitab Keşf al Mânâ, Er-Risâletü’t-tevhîd var.  Elinizdeki bu kitap Derin Düşünce yazarlarının seçtiği kitapların tanıtımlarını içeriyor. Bizdeki yansımalarını, eserlerin ve yazarların bıraktığı izleri. Farklı konularda 44 kitap, 170 sayfa. Zaman’a ayıracak vakti olanlar için… Buradan indirebilirsiniz.

Aydın kimdir? Muhafaza’nın ve Değişim’in kimyası

Aydın konusu gerçekten sorunlu görülüyor. Her ideoloji, her grup kendi liderini, kahramanını aydını ilan ediyor çünkü. Tam da bu sebeple tanımından önce başka bir sıfata daha ihtiyaç duyuluyor: Reformist aydın, muhafazakar aydın, Kürt aydını, Türk aydını, vs.. Kısacası “aydın olmak” hem toprak(toplum) hem de tohum(aydın) gibi üzerinde durulup incelenmesi yazılıp çizilmesi gereken bir kavram. Değişimin adresi kabul edilen Aydın’ın tanımı konusunda muhafazakar olunabilir mi?” 130 sayfalık bu kitapta modernleşme sürecinde Aydın’ı ve Aydınlanma’yı sorgulayan bakış açıları bulacaksınız. Ama teori ile yetinmeyen,  fikrin eyleme dönüşmesini, Cumhuriyet’i, demokrasiyi ve sivil itaatsizlik olgusunu da sorgulayan yazılar bunlar. Buradan indirebilirsiniz.

 İslâmcılık, Devrim ile Demokrasi Kavşağında

Müslümanca yaşamak için devletin de “Müslüman” olması mı gerekiyor? Bu o kadar net değil. Çünkü İslâm’ın gereği olan “kısıtlamaları” insan en başta kendi nefsine uygulamalı. Aksi takdirde dinî mecburiyet ve yasakların kanun gücüyle dayatılması vatandaşı çocuklaştırıyor ister istemez. İyi-kötü ayrımı yapmak, iyiden yana tercih kullanacak cesareti bulmak gibi insanî güzellikler devletin elinde bürokratik malzeme haline geliyor. 21ci asırda Müslümanca yaşamak kolay değil. Yani İslâm’ın özüne dair olanı, değişmezleri korumak ama son kullanma tarihi geçmiş geleneklerden kurtulmak. AKP’yi iktidara taşıyan fikrî yapıyı, Demokrasi-İslâm ilişkisini, İran’ı ve Milli Görüş’ü  sorguladığımız bu kitabı ilginize sunuyoruz. Buradan indirebilirsiniz.

Zaman Nedir?

“…Geçip gitmiş olmasa “geçmiş” zaman olmayacak. Bir şey gelecek olmasa gelecek zaman da olmayacak. Peki nasıl oluyor da geçmiş ve gelecek var olabiliyor? Geçmiş artık yok. Gelecek ise henüz gelmedi. Şimdiki zaman sürekli var ise bu sonsuzluk olmaz mı? ”  diyordu Aziz Augustinus. Zira kelimeler yetmiyordu. “Zaman Nedir?” sorusuna cevap verebilmek için kelimelerin ve mantığın gücünün yetmediğı sınırlarda Sanat’tan istifade etmek gerekliydi : Sinema, Resim ve Fotoğraf sanatı imdadımıza koştu. Ama felsefeyi dışlamadık: Kant, Bergson, Heidegger, Hegel, Husserl, Aristoteles… Bilimin Zaman’a bakışına gelince elbette Newton’dan Einstein’a uzandık. Bilimsel zamandan başka, daha insanî ve MUTLAK bir Zaman aradık. Delâilü’l-İ’câz, Mesnevî, Makasıt-ül Felasife , Telhis-u Kitab’in Nefs ve Fütuhat-ı Mekiyye gibi eserler Zaman-İnsan ilişkisine bambaşka perspektifler açtı. Zaman’ın kitabını buradan indirebilirsiniz.

Tarih şaşırmaktır

Evet… Tarih şaşırmaktır. Atatürk’e şaşırmak, Kürtlere şaşırmak, Lozan’a şaşırmaktır. Geçmişe hayret edip bugüne eleştirel bakabilmek, yarını hazırlamaktır Tarih. Geçmişe değil geleceğe dönüktür amacı. Özetle siyasî bir propaganda aygıtı değildir. Gaz vermek, “Asker millet” üretmek, atalarımızla gurur duymak için tarih araştırılmaz. Eğer resmî tarihin beyin yıkamasından bıktıysanız bu kitap ilginizi çekecektir… Buradan indirebilirsiniz. 

Kendi ülkesini işgal eden ordu

Hiç bir yeri işgal edemeyen ordular kendi ülkelerini işgal ederler. Çünkü bir ordunun ayakta durması için insan emeği ve maddî destek gereklidir. Beceriksiz ordular disiplinsiz olduklarından YABANCI DÜŞMAN ile savaşamazlar. Kolayca yenebilecekleri İÇ DÜŞMANLAR uydururlar ve bu bahane ile kendi ülkelerini işgal ederler. Başbakan asarlar. Milletvekillerini hapse atarlar. Korumakla yükümlü oldukları halkı işkenceler altında inletirler.  İşgalciler kimseye hesap vermezler. Halkın isyan etmesine engel olmak için “etrafımız düşmanla çevrili” diyerek  KORKU PROPAGANDASI yaparlar. Eleştirilerden uzak kalmak için farklı inançlardan ve kültürlerden olan insanların birbirine düşman olması da bu eşkiyaların işine gelir. Bu sebeple terörü destekleyebilir hatta teröristlere silah ve para yardımında bulunabilirler. Okuyacağınız kitap kendi ülkesini işgal etmiş bir ordunun kısa tarihidir. Buradan indirebilirsiniz.